Holaaa holaaa!

Daar ben ik weer, vandaag is het maandag 21 november. Precies 4 maanden nadat ik vertrok vanuit het oude vertrouwde Siebengewald. Ik hoop vandaag nog deze blog te kunnen posten maar op dit moment ligt het internet eruit, dus ik weet nog niet of dat gaat lukken. Ik typ deze blog dus eerst even in WordPad, wat ik eigenlijk altijd doe, want wie weet dat ie niet word gepost, heb er al veel ervaring mee, en dat is erg, hoe laten we dat netjes zeggen, frustrerend!

Nu ben ik dus 18 jaar. Stukken verstandiger en zelfstandiger, nou dat hopen we dan...

Laten we beginnen op zondag 13 november, de dag voor mijn 18 de verjaardag. Ik was op zaterdag dus 12 november met me gastmoeder en gastzus naar de campo van mijn opa en oma gegaan, ik vind het met opa en oma altijd zo gezellig! En de campo is natuurlijk geweldig! Zondag avond reden we weer richting huis. Toen ging ik snel naar de supermarkt om spulletjes te kopen voor een taart te bakken en om eten te kopen voor me verjaardag. Want ik wilde graag een klein feestje geven voor wat vriendinnetjes. Savonds de taart gebakken, toen rook het huis lekker naar vanillie taart met natuurlijk; dulce de leche. Eigenlijk moet ik eerlijk zeggen, heb ik heel erg opgekeken tegen me verjaardag. Hoe zou het zijn? houden we wel een klein feestje? want ja, ik werd toch wel 18 jaar, hele mijlpaal in Nederland.

Op maandag 14 november stond ik om half 7 op. Me jongste gastzusje was op trip met hockey en zou later in de morgen terug komen. Me gastzus en gastmoeder feliciteerde me, en daarna ging het eigenlijk zo als elke dagen, eten en naar school. Op school werd er door de klas geschreeuwd dat het mijn verjaadag was, en toen werd er gezongen, heel leuk! Verder was het een heel normale school dag, maar dan met een heleboel felicitaties. (ook van me fans uit de eerste klas, jaa hoor, ze roepen de hele dag me naam nadat ik een presentatie over Nederland voor ze heb gehouden, wel lief )

Na school kwam ik thuis, en toen was ook me jongeste gastzusje thuis. Ze had zich onder de tafel verstopt en sprong toen omhoog; felizzz cumplee! haha wat is ze toch lief! Toen ging ik snel omkleden en naar atletiek -met me taart-. Was heel leuk, om 5 uur stopten we met trainen en gingen we naar de kantinie om een klein feestje te vieren, en mijn taart, die stiekem toch wel heel goed gelukt was, op te eten!

Ondertussen had mijn mama geregeld dat we de quincho, dat is een ruimte voor feestjes en asados te houden, konden gebruiken. Sommige mensen hebben er een achter in de tuin, en hier is er een helemaal boven in de flat! En hij is echt super mooi. Heel mooi uitzicht, prachtig! Ik ging nog snel naar de supermarkt voor meer eten, want ik had ongeveer wel 13 meisjes uitgenodigt, en me mama dacht dat ik veel te weinig eten had. haha dus voor de zekerheid nog een hele boel bij gekocht. (later was het natuurlijk weer te veel, maar goed, daar eten we nu nog lekker van) Ik had van dat speciale dunne brood gekocht wat ze hier hebben, en kaas en ham, om sandwiches te maken. En natuurlijk ook een heleboel koekjes. Mijn mama had 2 heerlijke taarten voor me gekocht.

Om 7 uur kwamen de eerste mensen al. Ik was op een gegeven moment wel even bang, dat er niemand meer kwam, had ik zo veel eten, kwam er niemand. Maar zoals argentijnen zijn komen ze altijd net wat later, en in totaal waren er denk ik nog wel 15 meiden geweest. Ook Lisanne uit Santo Tomeee, gezelluuuug! Van Hannah en Pauli kreeg ik nog een taart! Toen kwamen de meisjes uit me klas op het geweldige idee om die taart mee naar school te nemen en daar op te eten. Maar onder tussen had ik ook al een belletje gekregen van me cordinator dat ik de voglende dag om 6 uur in de bus naar Rosario ging, dus die taart hebben we woensdag lekker met de hele klas opgegeten! Heel gezellig.

Rond 10 uur maakten we er maar een eind aan, want jaa, de volgende morgen weer allemaal naar school. Ik ging nog met me mama Lisanne naar de terminal brengen en rond 11 uur lag ik denk ik weer in bed.

Het was echt een super leuke dag! Toch bleef het vreemd. Het is dat de datum zei dat het 14 november was, anders had ik het niet gelooft. Het was warm, zoon 25 graden, iets minder warm dan het nu de hele tijd is. En ik voelde me ook niet echt jarig. Normaal is het koud, en het is gewoon anders, zoo anders! Maar nu ben ik 18 jaar. Jeetje wat een leeftijd. Als ik dan terug kom kan ik beginnen met me auto rijbewijs. Niet dat ik daar zo op zit te wachten, na ons Miek, denk ik, och die fiets kan ik ook gebruiken, en heb niet zoon zin om ook 5 keer te zakken. Haha, maar goed, Mieke kon het, dus ik kan het waarschijnlijk ook wel ooit. Maar al met al was het een super leuke dag!

Maar toen was het dinsdag en ging de wekker al weer om kwart over 5, want ik ging naar Rosario! De dag ervoor op me verjaardag belde me cordinator dat ik de volgende morgen om 6 uur in de bus naar Rosario zou gaan. Nou ik snapte er niets van, waarom? Nou ze vertelde dat me gastmoeder alles wist, en die zou me brengen. Nou goed, ik zei dan ga ik het wel allemaal aan me gastmoeder vragen. Snap je het dan niet, vroeg ze. Jawel, maar ik was gewoon een beetje verbaast. Maar eigenlijk had ik er stiekem ook wel heel veel zin in. Rosario is een super stad, met wel een miljoen inwoners, echt prachtig. En een dagje school missen is nooit weg. Ik ging het aan me mama vragen, en ze zei; oooh ja dat is waar ook, helemaal vergeten. Je gaat daar heen om met de organisatie te praten, dat moet iedereen, gewoon een gesprek, maak je geen zorgen. Okee! Een meisje uit me klas, die op me verjaardag was zei dat ze ook naar Rosario ging, want ze heeft daar elke dinsdag hockey training, ze is heel goed! Van allerlei provincies gaan een aantal meiden trainen op het nationale sportveld (heel mooi sportveld) en zei is de enigste vanuit Entre Rios, mijn provincie! Super knap dus. Ze zou om 6 uur weer gaan dus dan kon ik met haar mee rijden. Ik ging naar Rosario en daar werd ik, na heel lang te hebben gewacht, jaa we zijn nog steeds in Argentinie, opgehaald door iemand van de organisatie. Ging praten met iemand van de organisatie. Ze vroeg van alles en begon een beetje te zeuren over school. Heel vervelend. Want ze denken dat ik niet me best doe op school, maar dat doe ik wel. Maar het is gewoon lastig en vermoeiend, maar volgens hun kan dat allemaal best wel. Nou goed. Na ongeveer 2 uur te hebben gepraat was het klaar. Maar het was pas half 12 en om 6 uur zou ik pas naar huis gaan. Provincie Santa Fe had vandaag een feestdag, dus geen school. Laat nou net zijn dat Kiki en Jenske in Rosario, dus provincie Santa Fe wonen. De vrouw vertelde me dat we misschien het centrum konden ingaan, en wat konden gaan bekijken, maar ze dacht dat er niemand van de organisatie mee kon. Toen vertelde ik dat Kiki geen school had vandaag. Misschien kon ik met haar wat gaan doen. Dat vond ze een goed idee. En na een half uur stond Kiki op de stoep. Ze had toevallig van te voren met Jenske afgesproken om wat te gaan doen. Nou toen zijn we gezellig met zen 3 en gaan eten, in een Milanesa restaurant! (dat zijn snitzelsss hmm) Natuurlijk weer non stop gepraat! En iedereen prate de hele tijd door elkaar heen, haha weer lekker enthausiast, en dat terwijl het pas een dikke week geleden was dat we elkaar hadden gezien op de trip naar Iguazu. Maar in een week gebeurd veel, en natuurlijk hadden we weer een hoop te vertellen. Daarna nog een ijsje gegeten, nou laat die JE maar weg! En toen moest Jenske gaan naar de tennis. Ik en Kiki zijn nog even door een deeltje van het centrum gelopen en toen naar Kiki's huis. Toen smsde Valentina, het meisje uit me klas, dat ze klaar was, en of ik met der mee wilde. JA! Dus snel naar de bus, en met de bus naar het station. Daar wachte ze met haar moeder en gingen we weer richting Paraná!

Het gesprek met de organisatie ging goed, maar ik had nog steeds niet echt door waarom ik nu moest gaan. Had ik wat verkeerd gedaan? Later thuis vertelde me moeder dat het een soort van controle is van de organisatie. Van iedere cordinator moet er een naar Rosario gaan, nou ik was de gelukkige (of niet). En dan word er gepraat, en gekeken hoe alles gaat. Een lijst op gesteld waar je je aan moet houden. Nou ik vond het allemaal een beetje zeurderig, want er word gezegt, doe je taken etc. En dat doe ik allemaal, veel meer dan ik ooit thuis heb gedaan. Maar goed, dat is dan allemaal voor controle. Wel een beetje jammer dat ik dit allemaal achter af hoorde, want ik maakte me wel een beetje druk. Wat had ik nú weer verkeerd gedaan? Ze had mij gekozen omdat ik voordat ik kwam nog ehelemaal geen spaans kon, en nu stukken beter, en natuurlijk over school, maar dat had ik wel verwacht. Maar goed. Uiteindelijk was het een super leuke dag geweest, en ben ik blij, dat ik de gene was die moest gaan!

Nu is het maandag en ben ik heel erg moe. Dat kan ik wel even verklaren. Zaterdag stond ik op om half 9 en ging ik naar het postkantoor en centrum. Smiddags ging ik in het centrum met Hannah en Bohemia eten, milanesa voor mij natuurlijk! Toen smsde mijn gastmoeder of ik samen met me zusje en haar naar de campo wilde. Snel naar huis gerent, me sleutel en portomonee in de tas van Hannah vergeten, heel handig! En toen gingen we naar de campo. Me gastzus belde ondertussen of ik mee naar een feest wilde vanacht, natuurlijk wilde ik dat ook wel. Dus savonds gingen we om 12 uur naar een vriendinnetje, en om 3 uur snachts gingen we naar een feest, georganiseerd door een jongen uit me klas in een discotheek. ZOD hete die volgens mij. Toen kwamen we om half 7 thuis, huppa douchen en in de auto op weg naar een andere stad namelijk; conception del Uruguay, in provincie Enter Rios. Om 12 uur zouden we in de kerk moeten zijn voor de communie van me neefje. Nou in de auto viellen me ogen toch wel dicht, maar echt slapen lukt me in de auto niet echt. Hele dag communie feest! Was heel gezellig, en heeeeeel erg warm, zoon 33 graden in de kerk, heerlijk! En ook nog eens staan, omdat het echt super druk was. Om 6 uur reden we weer aan naar huis, en toen konden me ogen het echt niet meer houden en heb ik wel een uurtje geslapen. Rond half 10 thuis, en om 10 uur kon ik dan eigenlijk echt gaan slapen:-), nou dat verklaard denk ik wel me moe-ig heid.

Nu is het maandag 21 november, 4 maaden hier! De tijd vliegt en gaat steeds maar sneller. Ik weet nog dat ik typte, woow ik ben al een maand hier. En nu zijn het er al weer 4! Begin januari ga ik wisselen van familie, hoe en wat? ik heb geen idee, maar ik hoop het zo snel mogelijk te komen te weten, wil wel weten waar ik aan toe ben. En heb al lang genoeg gewacht vind ik nu zo. Als ik iets weet, laat ik het jullie natuurlijk ook meteen weten.

Ik ga kijken of ik me bericht vandaag nog kan posten, ik weet het niet, want gister was er onweer, en dan is het heel vaak dat de dag erna, het internet er uit ligt, zoals nu dus!

Verder, hoe gaat het met me? Met mij gaat het goed. Soms zijn er van die tijden dat ik mijn vrienden, vriendinnetjes en familie en alles wat met thuis te maken heeft vreselijk mis. Maar nu eigenlijk helemaal niet. Sorrie. Maar wie weet morgen weer wel, zo veranderd het met de dag, en we zien wel hoe het loopt. Ik vraag me soms wel af, Anke waarom moest je zo perse 11 maanden gaan, en niet 5. Was dat weer niet stoer genoeg? Haha, maar ik weet zeker als ik 5 maanden zou hebben gekozen dat ik daar vreselijke spijt van zou hebben gehad. Wat is Argentinië een prachig land. En ik maak zo veel mee, nee dat wil ik niet missen. Dus voorlopig, gaan we nog niet naar huis, nog lange niet!..

Heeeel veel liefs nog steeds vanuit Paraná, waar ik nog maar een weekje naar school moet, voor dat de zomer vakantie begint! Worden jullie al jaloers?

Knuffels Anke!

p.s. speciaal voor mijn bijna jarige mama; LANG ZAL ZE LEVEN LANG ZAL ZE LEVEN LANG ZAL ZE LEVEN IN DE GLORIAAAA, IN DE GLOOORIAAAA, IN DE GLOOORIAAA! HIEPER DE PIEP HOERAA! Mijn mama is de beste, liefste en leukste, en dat kan ik zeggen, want ik heb er al een hele boel gezien! Haha, mama, Ik hou van je! xxxxxxxxxxxx