Querida Holanda!

QUE CALOR QUE HACE. Bueno vamos a empezar.

Live hier van uit mijn nieuwe gastgezin in Casilda. Het is al weer 6 januari, 4 dagen nadat ik hier aankwam. Wat is het een super gezin. Ze zijn super lief, enthausiast, aardig en gewoon super leuk. Op 2 januarie werd ik door mijn gastmoeder, zusjes en nichtje vanuit Paraná naar Santa Fe gebracht, we gingen rond een uur of 9 in de ochtend. Paula een vriendinnetje, kwam nog naar mijn huis om me uit te zwaaien en toen gingen we. Na heel wat gewacht kon ik dan eindelijk de bus in naar Rosario. Het afscheid was niet heel moeilijk. Ik had zin om opnieuw te beginnen, nieuw avontuur, nieuwe mensen en Paraná is niet de andere kant van de wereld, dus als ik wil pak ik de bus en ga ik even langs. In de bus smste ik mijn nieuwe gastmoeder hoe laat ik er zou zijn. Zij vertelde dat er iemand van de organisatie me op zou wachten en dat zei mij dan om half 3 op het kantoor van WEP zouden ophalen. Toen ik aankwam in Rosario stond daar inderdaad Marco van WEP op me te wachten. We gingen naar het kantoor van WEP eigenljik voor niets, om te wachten zeg maar. Even naar een kioskje geweest om wat eten te kopen en toen weer wachten. Gabi, zo heet me nieuwe gastmoeder namelijk, smsde dat ze iets later zouden komen. Dus toen gingen we maar nog meer wachten. Om kwart over 3 ongeveer waren ze er. Papa Diego, mama Gabi, broertjes Emilio en Camilo. Rocío dat is hun oudste dochter, is op vakantie naar Mar del Plata, die zal ik dus ontmoeten als ik terug kom van Bariloche. Vandaag is trouwens der verjaardag, ze is 19 geworden. De ontmoeting was heel enthausiast, haha, de moeder vloog op me af. Toen gingen we de koffers boven in het kantoor van WEP halen, en gingen we nog een ijsje eten in Rosario. Camilo die trouwens sprekend op Siem lijkt, begon al volop te vertellen over alle dieren die ze hadden. Vogels, schaap, haan, honden en zelfs een uiltje. En ja, toen we thuis kwamen zat het uiltje rustig op zijn tak op de kast. Het is een baby uiltje die iemand op straat heeft gevonden met afgeknipte vleugels, hij kan dus niet vliegen. Diegene heeft het uiltje hier naar huis gebracht want mijn gastmoeder is helemaal fan van uilen. Als Coco, zo heet de uil namelijk, honger heeft springt ie van de kast en word hij gevoerd. Haha, comisch beeld, het is net een babytje.

Verder breng ik mijn tijd nu veel door met in het zwembad liggen, ze hebben namelijk zoon zak zwembad, heerlijk om even af te koelen, want het is nóg steeds lekker lekker heet! Ook doen we veel spelletjes, ik heb Emi het kaartspel zenuwen geleerd en nu is hij net als ik, er helemaal aan verslaafd.

Ooh ik vergeet onderhand de belangrijkste dingen te vertellen. Casilda is een stad met ongeveer 30.000 inwoners, maar het heeft wel het dorpse gevoel, ons kent ons. Het is stukken kleiner als Paraná en ik hou er nu al van. Ben toch meer een dorps iemand merk ik wel. Hier in de bario, dat is de buurt, zitten heel veel kleine winkeltjes. In mijn straat zit een bakker, slager, kippenslager (heet dat zo?), groente boer, kiosk, dierenwinkel en als je de hoek om gaat een klein supermarktje. Alles zit dus heel dicht bij, super gemakkelijk. Langs ons huis is ook een winkeltje, namelijk het winkeltje van mijn gastouders. Ze verkopen schoonmaakmiddelen en alles om schoon te maken. Maar het leuke is, al die schoonmaakmiddelen worden zelf gemaakt, in het fabriekje, dat is ongeveer 10 minuutjes hier van daan. Ze hebben allemaal kleuren en heel veel verschillende geuren. Alles word met de hand gemaakt en zit dan ook gewoon in een oude cola fles of zo. Je kunt zelf zeggen hoe veel je wilt. Wasmiddel, wasverzachter en kleren parfum en dat allemaal met de zelfde kleur en het zelfde geurtje, heerlijk!

We wonen in een klein huisje, een beetje premitief. Maar ik vind het geweldig, ik voel me er veel meer thuis dan in een flat op 5 hoog. We hebben hier bijvoorbeeld geen warm water dat uit de kraan loopt. Als je wilt douchen moet je eerst zoon stortbak met water laten vol lopen, dan even het stroom aanzetten om het te laten op warmen en dan kun je douchen. Dit was bij oma op de campo ook zo, dus ik wist al hoe het werkte.

Verder ben ik dinsdag met Emi en een vriendinnetje van hem wezen zwemmen. Woensdag smsde Ine een belgisch meisje uit een dorpje hier langs daat ze in Casilda was met An-Sophie, ook een belgs meisje en Anitha, een duits meisje. Ze hebben de zelfde cordinator als ik, en waren daar langs geweest om weer bij te kletsen, dat moet een keer in de zo veel tijd. Ze belde of ze langs konden komen, en natuurlijk mocht dat. We hebben mate téréré gedronken en toen moest Anitha gaan, mijn gastmoeder bracht haar even weg op het brommertje naar het bus station. An-Sophie en Ine bleven nog wat langer, en toen zijn ze ook naar het bus station gegaan. Was super gezellig. Savonds zijn we naar het centrum geweest en daarna naar het park, en hebben we daar gepicknickt. Gister morgen ben ik eerst met mijn gastmoeder al die kleine winkeltjes in de buurt afgeweest en toen heb ik eigenlijk de hele dag met Emi gekaart, zijn we een ijsje wezen eten, en kadootje gekocht voor onder de kerstboom. Wannnttt... vandaag is het 3 koningen, en dan mag je op 5 januari je schoen zetten onder de kerstboom en misschien komen de 3 koningen wel langs. Ik heb een nieuwe agenda gekregen voor het jaar 2012. Ik was dinsdag toen we naar het centurm waren naar de boekhandel geweest, want ik zei, ik wil zoon leuke argentijnse agenda, dus we gingen zoeken. Maar toen had ik geen geld bij, dus ik zei dat ik van de week wel terug ging om hem te kopen, maar nu had ik hem dus gekregen voor 3 koningen, super leuk!

Net werd er door WEP gebeld dat de trip van Ushuaia werd verzet van 14 februarie naar 15 februarie, wat een verandering toch, of ik dat goed vond, jaa tuurlijk! En jaaa ik ga dus naar Ushuaia, met het gevolg dat ik bijna zeker eerst een jaar moet gaan werken en dan pas kan gaan studeren om al mijn schulden af te betalen. Maar weetje, dat heb ik er allemaal voor over. Ben nú in Argentinië, en dan ga ik er ook uithalen wat er in zit. En tuurlijk ga ik terug komen, want ja.. al ben een Nederlandse, een deeltje van me hart ligt nu toch al hier..

Oke, sorrie voor alle spelfouten, sorrie voor de slechte zinsopbouw, maar daar word weer hard aan gewerkt als ik weer in Nederland ben. Tjeetje de helft van de tijd is al om, nog maar 5.5 maanden te gaan. Neee... ik wil nog niet naar huis!

Heeel veel liefs, tot snel op de skype, mail, facebook, twitter... och wat is de wereld toch klein.

Adios mis amigos y un beso de Argentina.

Anke.

p.s. Lotte me pregunto, por que no una historia en Catellano? Entonces, talvez es mi histioria que viene en Catellano. Jaja.