Lieve Nederlanders.

Het eind is in zicht, de nachtjes zijn al bijna op handen en voeten te tellen. Maar of ik daar nou gelukkig van word, dat weet ik zo net nog niet. NEEE IK WIL NOG NIET NAAR HUIS! Het is al weer veel te lang geleden dat ik heb geschreven. Dat omdat ik nu aan alles gewent ben, niet elke dag meer van dingen opkijk waar ik van denk, aah dat moet ik even aan Nederland kwijt. Vandaag is het 25 mei, de dag van de revolutie in Argentinie.

Ik zal er even wat dingetjes uitpikken. We hebben nog een feest gehouden om het geld voor de graduacion op te halen, dit keer ging het niet zo goed. Het regende en daardoor maar weinig geld op gehaald. Maar goed, elke peso is er een, en die kan weer goed gebruikt worden.

Ook ben ik naar Parana geweest om mijn vorige gastfamilie te bezoeken. Ze hadden me al een paar weken geleden uitgenodigt, en ik dacht, nu moet ik wel gaan. Het was heel gezellig, en toch heel raar. Na 5 maanden kwam ik terug in Parana en alles was zoals het was. Leuk om iederen weer te zien. Veel mensen waren verast om me weer te zien, dachten dat ik al naar Nederland was en dat ik nu weer hier heen was gevlogen. En natuurlijk alle complimenten op mijn spaans wat in die 5 maanden toch weer beter is geworden. Altijd leuk om te horen. Ik zal het even kort samenvatten. Zaterdag in de ochtend ging ik, en kwam aan zaterdag rond half 2. Gegeten met de familie en flink bijgekletst met mijn vorige gastzus. Toen savonds naar een vriendin en toen met zijn alle uit! Zondag gegeten bij oma thuis en savonds naar een dansvoorstelling van Catalina. Maandag mee de eerste 4 uur mee naar school geweest, dat was heel leuk, toen in me eentje naar het centrum. Want daar wilde ik ook nog even heen. Gegeten bij de oma van Paula tussen de middag, toen langs mijn spaanse les leraares, en tot slot nog langs de atletiek om ze allemaal gedag te zeggen. Rond 5 uur in de taxi naar Paula en toen samen met Paula naar de bushalte en om half 6 zat ik weer in de bus naar Home sweet home Casilda.

Deze week zijn we met de klas een dagje naar Rosario geweest, super gezellig. We gingen eerst naar een televisie station, of hoe noem je dat? Een plaats waar van uit alle tv kanalen worden bestuurt. Daar kregen we een rondleiding en uitleg over hoe dat allemaal werkte. Toen gingen we naar een theater. Prachtig echt, super mooi. Een theater zoals je het kent uit films. Daar kregen we ook een rondleiding. Toen naar de shopping en met zen alle daar gegeten en wat gewinkeld. Tot slot naar het museum van de memorium. Hier was ik al in de eeste introductie week geweest. Het gaat over alle mensen die verdwenen zijn tijdens de dictatuur. Rond 8 uur kwamen we weer terug in Casilda en kon iedereen beginnen met leren voor de toets van filosofie voor de dag daarna. Niet zo goed gescoord denk ik.

Ik heb besloten de laatste reis met de organisatie naar het noorden niet te maken. De geldboom is nog niet geplant en de tijd is nog maar zo kort. Die tijd wil ik hier zijn bij mij familie en vrienden, hier genieten van alles. Die reis naar het noorden ga ik toch nog wel maken. Wie weet wat de toekomst brengt...

Met Violeta gaat het stukken beter, ze is al weer een dag naar school geweest en gister zelfs met ons uitgeweest. Wel in rolstoel wel eens waar, maar volgens mij is dat wel goed te doen.

Dit was mijn razend snelle blog, ik ga nu stoppen, want mijn oogjes vallen langzamer hand toe. Voor dat ik weer naar Nederland vlieg zal ik nog een blogje typen, en dan in Nederland nodig ik jullie uit bij mij thuis om mate te drinken en dan zal ik jullie uren kunnen lastig vallen met al mijn verhalen vanuit Argentinie, vanuit het land van mijn CORAZON!

Besos y nos vemos pronto!

Anky!

p.s. FELIZ CUMPLE NICOLE!