Amoress!

Jaa daar zit ik dan, midden in op de vloer van mijn slaapkamer. Om me heen liggen boeken, papieren, kleren, sokken en nog duizend dingen meer die ik dit jaar heb verzamelt. Ondertussen luister ik het liedje ´´Loca´´ van de band ´´Tan Bionica´´ die ik overigens ook een keer bij NOX heb gezien. Ja daar zit ik dan toch wel met een brok in mijn keel moet ik eerlijk zijn. Die koffer moet worden ingepakt. Alle avonturen gaan weer in die ene grote koffer mee naar Nederland. Hoe voel ik me? gestrest, verdrietig, verward, blij maar eigenlijk ook ongelofelijk trots! Ik heb het toch maar gedaan, ik het gekozen om een jaar weg te gaan, ik heb de stap gezet, en het afgemaakt. Zo ongelofelijk veel dingen geleerd dit jaar. De beste familie van heel Argentinie ontmoet, naar de beste feestjes geweest, spaans geleerd, dingen gezien waar men mond van open viel maar alles boven alles, vrienden voor het leven gemaakt. En god, als ik daar aan denk, dan staan de tranen wel in men ogen. Wat ga ik die vreselijk missen. En oh god dan luister ik ook nog steeds naar het liedje ´´Loca´´ wat toch wel veel goede herinneringen naar boven haalt. Waar ga ik beginnen, wat stop ik eerst in mijn koffer. Ben bang dat ik met weinig kleren terug gaan komen want al die dingen die ik hier heb verzamelt hebben zo veel meer waarde dan die kleren. Mate´s, feest spulletjes, school spullen, agenda waar ik het hele tweede deel van mijn jaar alles heb in geschreven en geplakt. En dan nog Yerba, Dulce de Leche, Alfajores, Jugo, Fernet en zo veel meer..

Daar stap ik dan vrijdag in de namiddag in mijn vliegtuig. Om alles weer achter me te laten.. alles waar ik net aan gewent was. Om weer in Nederland te komen en iedereen weer terug te zien.. hoe zal dat zijn. Ik ben verdrietig en blij te gelijk. Zal iedereen mijn echt gemist hebben?

Een ding weet ik zeker, een beetje Argentijns zal ik voor altijd blijven.. dat krijgen ze er niet meer uit. Wat een liefde kun je voor een land hebben, ongelofelijk.. de mensen, de cultuur.. de vlag, het volkslied. De VRIENDSCHAPPEN en mijn gastfamilie.

Ben iedereen zo ongelofelijk dankbaar. Dankbaar dat ze mij hebben geholpen met de taal, me overal mee hebben heen genomen, me alles hebben uitgelegt. Gewoon iedereen dankbaar die ik heb leren kennen. Ook natuurlijk iederen in Nederland, papa en mama, zonder jullie had ik het nooit gekunt. Toch altijd even een backup, een uitlaatklep. Men vriendinnetjes die het hele jaar door nieuwschierig zijn geweest en alles van me wilde weten. Gewoon GRACIAS A TODOS POR TODO! Een jaar op uitwisselijk is niet altijd even makkelijk, dat heb ik nooit gezegt. Maar als ik er zo op terug kijk, ben ik al die momenten al weer vergeten en zie ik van alles het mooie in.

Nu ga ik weer verder, verder met het uitzoeken wat ik wel en niet meeneem. Dan gezellig wat drinken in het centrum. Werken aan mijn kado voor mijn gastfamilie en nog zo veel meer dingen waar ik niet aan toe kom, en waar door de stres op loopt, jullie kennen mij..

Rustig blijven ank, alles komt goed. Ja dat weet ik.. ALLES KOMT ALTIJD GOED. Ook een van de dingen die ik heb geleerd dit jaar.

Over 5 dagen nodig ik jullie allemaal bij me uit om mates de drinken.. en mijn elle lange verhalen aan te horen..

HASTA PRONTOOO!

Anki.

´´ Een uitwisseling is niet een jaar in je leven, maar een leven in een jaar´´ en die stap moet je gewoon nemen, je moet het gewoon doen. Nee zeggen kan altijd nog. Wat wil je, je bent jong de wereld ligt aan je voeten. Hopelijk zijn er mensen die ik met mijn verhalen over de streep help en het ook net als mij, gewoon even gaan doen! Want geloof me, het is vreselijk leuk en je leert er zo ontzettend veel van.