Maand 6; Ank fue a Barilocheee!

Holaaa mis fans! ( haha, gebaseerd op mijn grote idoolJulian Serrano )

Barilooo barilooo fuimos a barilooo! Inmiddels is het al weer 23 januari (Proficiat Lisss) en ben ik al weer ZES maanden in Argentinië. Ik kan het blijvennnn zeggen maar te tijd gaat echt te en te snel! Nog maar 5 maanden, en dan zit alles er al weer bijna op, nee dat kan ik me nu nog echt niet voorstellen. Ik heb nog zomervakantie tot eind februari en dan ga ik beginnen op ''Escuela Normal 220'' en dan richting CAD. Dat is de creative richting. Maar tot het zo ver is heb ik nog lekker zomer vakantie en ga ik DE REIS naar het zuiden maken. De reis naar het eind van de wereld naar El Calafate en Ushuaia.

Maar alles op zijn tijd, ik zal eens beginnen met te vertellen over mijn reisje naar Bariloche. Bariloche ligt in het zuiden van Argentinië, ze vergelijken het altijd met het Zwitserland en Oostenrijk van Europa. Dan ben ik wel niet in Zwitserland geweest en wel in Oostenrijk, ik weet zeker, die landen zijn niets bij Bariloche. Bariloche heeft een geweldig mooie natuur, veel bergen, water en geweldige uitzichten. Jammer dat er nu over veel delen nog een aswolk hangt van de uitbarsting in Chilli, waardoor het soms erg mistig leek. En nu ga ik echt beginnen bij het begin.

Vrijdag 13 januarie reed ik samen met mijn gastvader, gastmoeder en gastbroertjes naar Rosario. Dat was nog even spannend, we moesten er om 1 uur zijn zei de mail van de organisatie. Inmiddels was het al dik half 1 voordat we eindelijk uit Casilda wegreden. 1 uur was dus noooit te redden aangezien Casilda op 40 kilometer van Rosario ligt en het in Rosario altijd super druk is. Ondertussen sjeesden we over de route naar Rosario. Mijn gastmoeder belde in paniek met mijn cordinator, die kon gelukkig vertellen dat de bus pas om 2 uur ging, maar uit alle voorzorg had WEP 1 uur gezegt. Dus toen waren we ruimmm optijd. Na mijn gastfamilie te hebben uitgezwaait kon de reis beginnen. 24 uur in de bus richting het zuiden. Na ongeveer 12 uur te hebben gepraat werd het toch wel erg stil in de bus en had ik ookm aar besloten om me mond te gaan houden en te gaan slapen. De volgende dag werd ik wakker en schrok ik toch wel een beetje; WAUW, wat was het landschap ineens veranderd. We zaten ineens in de bergen en reden op smalle bergweggetjes. Alles was rotsachtig en het deed me denken aan de Hoge atlas in Marokko. Het werd steeds een beetje groener en groener en we kwamen dichter bij Bariloche. Op de terminal werd de groep compleet gemaakt door nog 2 uitwisselings studenten uit Junin, dat is op ongeveer 4 uur vanaf Bariloche dus die waren alleen gereist. We waren compleet, het kon beginnen. Met cordinator Cristian erbij waren we met zijn twaalven. Ik en nog 3 andere meisjes uit Nederland. 3 meisjes uit België waarvan 2 vlaamingen. 1 meisje uit Duitsland, een jongen uit Australië, een jongen uit Zweden en een jongen uit Noorwegen. De eerste dag hebben we een rondje centrum gedaan en zijn we naar het strand geweest. Ondertussen plannen gemaakt voor de rest van de week, want dat was het leuke aan deze reis, niets stond vast en we konden het zelf een beetje beslissen. Savonds had ik met een paar meisjes spagettie gemaakt, oke het was niet het beste wat ik ooit heb gegeten, maar het was te doen. haha.

Op zondag zijn we gaan raften. Dat vond ik echt het leukste van de hele week. We gingen in twee groepen van 6 met een begleiding. Het begon rustig maar bij het eerste golfje lag Anne-Sophie uit Belgie al onder water. Daarna kon het echt beginnen en het was echt heel leuk, ik had het ook nog nooit gedaan. Het leukste was toen we het water in gingen om te zwemmen. Het water was super helder en je kon het gewoon drinken, er was een kleine stroming en we hadden allemaal zoon pak en een reddingsvest aan dus je kon je lekker laten meevoeren, echt superrr! Er zijn veel foto's van want op het eind konden we een cd kopen met alle foto's en dat hebben we met zijn alle gedaan, die cd gaat nu rond en dan zie ik die vanzelf ook weer een keer en kunnen jullie de foto's zien. Savonds was iedereen super moe en hebben we maar panchos gemaakt, dat vind ik overigens helemaal niet lekker. Dat zijn van die knakworstjes en die doe je dan op zoon supermarkt broodje en eet je op.

Op maandag zijn we wezen paardrijden. Dat was echt super vet. WEP de organisatie had gezegt dat we alleen mochten wandelen want het was wel een erg gevaarlijk iets... Uiteindleijk toch nog in een klein galopje beland, heerlijk was dat! En wat was het daar moooi. Dat heb ik volgens mij ook wel 1000 keer gezegt. ´´Jongens, kijk een wat mooi´´. Savonds hebben we het met koken nog wat makkelijker gedaan en pizza gehaald voor iedereen. Trouwens vandaag hadden we ook DE truien geregeld. Bariloche is het gebied waar alle eindejaars klassen hun laatste jaar gaan vieren, en daar hoort een trui bij! Natuurlijk hebben wij dat ook. Op de voorkant Argentina, op de mauw; Bariloche 2012 en op de achterkant je naam of je bijnaam. Mijn trui heeft natuurlijk ANK op de achterkant staan. Ik zal foto's uploaden. Om 12 uur snachts werd Björn uit Zweden 17 jaar dus ik en Anne-Sophie zijn nog de hele avond druk in de weer geweest met een taart bakken die uiteindelijk super super goed gelukt was, en hij was er heeel blij mee.

Dinsdag zijn we naar een ander stadje/ plaatsje geweest dat El Bolson heet. Hier was een grote markt, en daar hebben we de hele dag rondgelopen. Ik vind dat heerlijk. Het zijn van die typisch argentijnse markten die eigenlijk helemaal niet voor touristen zijn gemaakt. Ze verkopen allerlei handgemaakte dingen. Hier heb ik van allerlei cadeatjes gekocht voor mijn gastfamilie en voor mij zelf een Mate, dat is de soort van beker waaruit je de mate drinkt. Je kon er wat laten ingraferen en dat heb ik natuurlijk ook gedaan; Anke Johanne Seuren. Ook had ik er een voor mijn familie gekocht met op de ene kant; Familia Echevarria, dat is de achternaam en op de andere kant; Los quiero, Anke. Dat betekent; Ik hou van jullie. AAaaah wat ben ik toch weer lief, haha. We waren pas tegen de avond terug en toen hebben we het nog makkelijker gemaakt met koken en zijn we wezen uit eten. Dat ook omdat het vandaag nog steeds de verjaardag van Björn was. Trouwens ook de truien nog opgehaald dus toen liepen we lekker als een clan (?) rond, want savonds koelt het hard af.

Op woensdag hebben we iets gedaan waar ik niet snel nog eens aan ga beginnen. We hebben 25 kilometer gefiets. Nou zul je denken, ach ank, stel je niet aan, je fiets elke dag zoon 30 kilometer. Nou dat dacht ik dus ook. Kom op, 25 kilometer? dan zijn we binnen 2 uur terug. Nou dat viel dus even flink tegen. Zo plat als Nederland is, zo veel bergen heeft Bariloche. Berg af was helemaal super te gek, we gingen flink hard. Maar berg op vond ik na de 2 de berg toch maar niets meer. Ooh wat was dat vermoeiend en ik heb me wat afgehijgt. Uiteindelijk waren we na 7 uur fietsen of meer terug, en was ik heel blij dat het voorbei was, maar ook wel trots dat ik het had gedaan. Ondertussen hebben we natuurlijk wel vaak gestopt. Om te eten, om te zwemmen, te wachten en om kapot neer te vallen op de grond. An-sophie was inmiddels op het geweldige idee gekomen om een dauw tocht te houden. Dat betekent rond een uur of 4 in de ochtend gaan wandelen en dan de zons opgang te bekijken. Hier had niet iedereen meer zin in, maar natuurlijk; ik kan niets missen, en ging ik mee. We waren met zijn 5 ven, en een cordinadora. We hadden maar besloten om niet te gaan slapen en zijn rond half 4 met de auto naar een plaats gegaan om daar nog 1 kilometer berg op te lopen. En dat is da niet een bergje, maar we gingen echt bijna stijl omhoog. Ik dacht nog; waar ben ik aan begonnen. Maar uiteindelijk toen we boven waren was het het allemaal waart, en toen de zon op kwam... zo iets ga je nooit meer vergeten. Rond 8 uur kwamen en was het plan om niet te gaan slapen maar uiteindelijk zag het bed er toch te verleidelijk uit en hebben we nog 2 uur geslapen. Om vervolgens snel alle spullen te pakken, naar het centrum te gaan en chocolade te kopen voor onze gastfamilies. Want ja, Bariloche is erg bekent om haar lekkere chocolade. Er zijn veel chocolade fabrieken, die eigenlijk helemaal niet zo argentijns zijn, want bijna alle zijn in handen van Italianen. Toen gingen we weer bepakt en bezakt met de bus naar het busstation en begon de 24 uur durige reis naar Rosario weer. Deze keer heb ik geen 20 uur geklets maar 20 uur geslapen. En dat had ik wel nodig. De volgende dag rond half 12 in de ochtend op vrijdag kwamen we weer aan in Rosario. Daar stonden mijn gastouders en mijn gastzus op me te wachten.

Jaa ik heb nu dus ook mijn gastzus ontmoet, en ze is net als de rest van de familie, super super leuk! Vrijdag verder niet meer veel gedaan. Zaterdag avond ben ik met mijn gastzus naar NOX geweest. De discotheek van Casilda. Super super groot, en heel gezellig. Mijn gastzus werkt daar, dus we gingen eerst een rondje beveiliging en werknemers doen. Ik werd voorgesteld aan iedereen. En er werd al vertelt; doe maar rustig we letten goed op je :). haha. En jaa hoor, het was al laat en ik en Rocio waren aan het wachten op een jongen die ons naar huis bracht. Er kwam een dronken man aan en daarachter meteen de beveiliging. Haha. En aangezien mijn gastzus er werkt word ik ook meteen op de vip lijst gezet en mag ik gratis binnen. Jaa dat heb ik weer goed voor elkaar.

Voor de rest ben ik heerlijk vakantie aan het vieren, lekker rustig. Naar het centrum met me gastzus, zwemmen hier in de patio en lekker niets doen.

Nou dit was een lang verhaal, ik zal snel foto's posten, ook van mijn nieuwe familie, en dan zijn jullie hopelijk weer helemaal op de hoogte van mijn leven hier. Hoe is het met jullie daar? Veel regen of niet? Hier is het vooral erg warm, zeg maar heet!

Ik heb het hier super naar mijn zin, dus met mij is alles goed. 15 februari naar het Ushuaia oftewel het einde van de wereld. Hoe vet is dat?

Liefs Anke.

Live vanuit Casilda.

Querida Holanda!

QUE CALOR QUE HACE. Bueno vamos a empezar.

Live hier van uit mijn nieuwe gastgezin in Casilda. Het is al weer 6 januari, 4 dagen nadat ik hier aankwam. Wat is het een super gezin. Ze zijn super lief, enthausiast, aardig en gewoon super leuk. Op 2 januarie werd ik door mijn gastmoeder, zusjes en nichtje vanuit Paraná naar Santa Fe gebracht, we gingen rond een uur of 9 in de ochtend. Paula een vriendinnetje, kwam nog naar mijn huis om me uit te zwaaien en toen gingen we. Na heel wat gewacht kon ik dan eindelijk de bus in naar Rosario. Het afscheid was niet heel moeilijk. Ik had zin om opnieuw te beginnen, nieuw avontuur, nieuwe mensen en Paraná is niet de andere kant van de wereld, dus als ik wil pak ik de bus en ga ik even langs. In de bus smste ik mijn nieuwe gastmoeder hoe laat ik er zou zijn. Zij vertelde dat er iemand van de organisatie me op zou wachten en dat zei mij dan om half 3 op het kantoor van WEP zouden ophalen. Toen ik aankwam in Rosario stond daar inderdaad Marco van WEP op me te wachten. We gingen naar het kantoor van WEP eigenljik voor niets, om te wachten zeg maar. Even naar een kioskje geweest om wat eten te kopen en toen weer wachten. Gabi, zo heet me nieuwe gastmoeder namelijk, smsde dat ze iets later zouden komen. Dus toen gingen we maar nog meer wachten. Om kwart over 3 ongeveer waren ze er. Papa Diego, mama Gabi, broertjes Emilio en Camilo. Rocío dat is hun oudste dochter, is op vakantie naar Mar del Plata, die zal ik dus ontmoeten als ik terug kom van Bariloche. Vandaag is trouwens der verjaardag, ze is 19 geworden. De ontmoeting was heel enthausiast, haha, de moeder vloog op me af. Toen gingen we de koffers boven in het kantoor van WEP halen, en gingen we nog een ijsje eten in Rosario. Camilo die trouwens sprekend op Siem lijkt, begon al volop te vertellen over alle dieren die ze hadden. Vogels, schaap, haan, honden en zelfs een uiltje. En ja, toen we thuis kwamen zat het uiltje rustig op zijn tak op de kast. Het is een baby uiltje die iemand op straat heeft gevonden met afgeknipte vleugels, hij kan dus niet vliegen. Diegene heeft het uiltje hier naar huis gebracht want mijn gastmoeder is helemaal fan van uilen. Als Coco, zo heet de uil namelijk, honger heeft springt ie van de kast en word hij gevoerd. Haha, comisch beeld, het is net een babytje.

Verder breng ik mijn tijd nu veel door met in het zwembad liggen, ze hebben namelijk zoon zak zwembad, heerlijk om even af te koelen, want het is nóg steeds lekker lekker heet! Ook doen we veel spelletjes, ik heb Emi het kaartspel zenuwen geleerd en nu is hij net als ik, er helemaal aan verslaafd.

Ooh ik vergeet onderhand de belangrijkste dingen te vertellen. Casilda is een stad met ongeveer 30.000 inwoners, maar het heeft wel het dorpse gevoel, ons kent ons. Het is stukken kleiner als Paraná en ik hou er nu al van. Ben toch meer een dorps iemand merk ik wel. Hier in de bario, dat is de buurt, zitten heel veel kleine winkeltjes. In mijn straat zit een bakker, slager, kippenslager (heet dat zo?), groente boer, kiosk, dierenwinkel en als je de hoek om gaat een klein supermarktje. Alles zit dus heel dicht bij, super gemakkelijk. Langs ons huis is ook een winkeltje, namelijk het winkeltje van mijn gastouders. Ze verkopen schoonmaakmiddelen en alles om schoon te maken. Maar het leuke is, al die schoonmaakmiddelen worden zelf gemaakt, in het fabriekje, dat is ongeveer 10 minuutjes hier van daan. Ze hebben allemaal kleuren en heel veel verschillende geuren. Alles word met de hand gemaakt en zit dan ook gewoon in een oude cola fles of zo. Je kunt zelf zeggen hoe veel je wilt. Wasmiddel, wasverzachter en kleren parfum en dat allemaal met de zelfde kleur en het zelfde geurtje, heerlijk!

We wonen in een klein huisje, een beetje premitief. Maar ik vind het geweldig, ik voel me er veel meer thuis dan in een flat op 5 hoog. We hebben hier bijvoorbeeld geen warm water dat uit de kraan loopt. Als je wilt douchen moet je eerst zoon stortbak met water laten vol lopen, dan even het stroom aanzetten om het te laten op warmen en dan kun je douchen. Dit was bij oma op de campo ook zo, dus ik wist al hoe het werkte.

Verder ben ik dinsdag met Emi en een vriendinnetje van hem wezen zwemmen. Woensdag smsde Ine een belgisch meisje uit een dorpje hier langs daat ze in Casilda was met An-Sophie, ook een belgs meisje en Anitha, een duits meisje. Ze hebben de zelfde cordinator als ik, en waren daar langs geweest om weer bij te kletsen, dat moet een keer in de zo veel tijd. Ze belde of ze langs konden komen, en natuurlijk mocht dat. We hebben mate téréré gedronken en toen moest Anitha gaan, mijn gastmoeder bracht haar even weg op het brommertje naar het bus station. An-Sophie en Ine bleven nog wat langer, en toen zijn ze ook naar het bus station gegaan. Was super gezellig. Savonds zijn we naar het centrum geweest en daarna naar het park, en hebben we daar gepicknickt. Gister morgen ben ik eerst met mijn gastmoeder al die kleine winkeltjes in de buurt afgeweest en toen heb ik eigenlijk de hele dag met Emi gekaart, zijn we een ijsje wezen eten, en kadootje gekocht voor onder de kerstboom. Wannnttt... vandaag is het 3 koningen, en dan mag je op 5 januari je schoen zetten onder de kerstboom en misschien komen de 3 koningen wel langs. Ik heb een nieuwe agenda gekregen voor het jaar 2012. Ik was dinsdag toen we naar het centurm waren naar de boekhandel geweest, want ik zei, ik wil zoon leuke argentijnse agenda, dus we gingen zoeken. Maar toen had ik geen geld bij, dus ik zei dat ik van de week wel terug ging om hem te kopen, maar nu had ik hem dus gekregen voor 3 koningen, super leuk!

Net werd er door WEP gebeld dat de trip van Ushuaia werd verzet van 14 februarie naar 15 februarie, wat een verandering toch, of ik dat goed vond, jaa tuurlijk! En jaaa ik ga dus naar Ushuaia, met het gevolg dat ik bijna zeker eerst een jaar moet gaan werken en dan pas kan gaan studeren om al mijn schulden af te betalen. Maar weetje, dat heb ik er allemaal voor over. Ben nú in Argentinië, en dan ga ik er ook uithalen wat er in zit. En tuurlijk ga ik terug komen, want ja.. al ben een Nederlandse, een deeltje van me hart ligt nu toch al hier..

Oke, sorrie voor alle spelfouten, sorrie voor de slechte zinsopbouw, maar daar word weer hard aan gewerkt als ik weer in Nederland ben. Tjeetje de helft van de tijd is al om, nog maar 5.5 maanden te gaan. Neee... ik wil nog niet naar huis!

Heeel veel liefs, tot snel op de skype, mail, facebook, twitter... och wat is de wereld toch klein.

Adios mis amigos y un beso de Argentina.

Anke.

p.s. Lotte me pregunto, por que no una historia en Catellano? Entonces, talvez es mi histioria que viene en Catellano. Jaja.

Feliz año nuevo!

Vorig jaar rond deze tijd stond ik in de kouw oliebollen te verkopen voor de deur van de H&P. Nu zit ik hier in de hitte, heb net afscheid genomen van de twee andere uitwisselings studenten van mijn school, hun tijd hier zit er al weer op, en ze zijn naar huis. Wat is die tijd snel gegaan zeg. Vanochtend laatste keer hier naar spaanse les geweest, en net voor de laatste keer wezen zwemmen en zonnen met twee vriendinnetjes die ik voorlopig niet meer ga zien. Want ja, ik heb ook goed nieuws, ik heb een nieuwe gastfamilie! Ik weet niet veel, maar wat ik weet ga ik nu vertellen, ga er maar goed voor zitten.

De familie bestaat uit; een gastvader, gastmoeder, zus van 18 (ze word als ik het goed heb binnenkort 19) broertje van 15 en een broertje van 9. Ze hebben dieren, een paard, konijnen, duiven en honden. Mijn cordinator dacht dat ze op een soort campo woonde, maar ze weet het niet zeker, want ze kent de familie niet. Ik krijg namelijk ook een andere cordinator. Wannnnt deze familie woont namelijk niet in Paraná maar in Casilda. Jongens ik ga verhuizen, en ik vind het vreselijk spannend! Heb er heel veel zin in, maar toch is het vreemd om iedereen zo achter te laten. Afscheid nemen is niet mijn ding, hier had ik in Nederland niet zoon last van, maar wie weet wanneer ik de mensen oooooit weer ga zien? Casilda is een kleine stad (voor argentinie dan) met ongeveer 30.000 inwoners. Het is 40 kilometer van Rosario, en ongeveer 4 uur met de bus van Paraná. Ik heb nog zomer vakantie tot eind februarie maar op 1 maart begint mijn school weer, en dit keer op een Publieke school. Waarschijnlijk stukken groter en met veel meer leerlingen. Mijn gastzus studeerd aan de universiteit toerisme als ik het goed heb begrepen. Ik ben al vaker in een andere stad geweest en heb wel al gezien dat er grote verschillen zijn tussen een kleinere stad en Paraná. In Paraná is er altijd wat te doen, het is heel groot, groot centrum en sport clubs. Dit heb je in de kleine steden niet zo, het is er wat meer argentijnser, teminste het beeld van argentinie wat ik had voordat ik ging. Geen hoogbouw en een wat armoediger aanzien. Niet dat dat betekent dat de mensen er perse armer zijn. Ik ben nog nooit in Casilda geweest, maar als ik aan mensen vraag die er zijn geweest, dan leggen ze het een beetje uit, en dan verglijken ze het met steden waar ik al ben geweest en dan kan ik me een redelijk beeld maken. Maar ik weet het echt niet. Teresa een meisje uit de Amerika woont ook in Casilda en gaat naar de zelfde school. Misschien kom ik bij haar in de klas, maar ik heb geen idee, want volgens mij is de school aardig groot. Trouwens mijn gastmoeder is kleuterjuf! Leuk he. Mijn gastvader is koopman, volgens mij doet hij iets grafisch. Ik heb niet veel informatie, ik heb ze gemaild, maar geen reactie gekregen. Ik wacht af tot 2 januarie want dan ga ik namelijk rond de middag opweg naar mijn niewe gastfamilie! Mijn gastmoeder van nu zal me naar Santa Fe brengen, vanaf daar ga ik met de bus naar Rosario en in Rosario komt mijn gastfamilie me ophalen. Ik zie allemaal wel hoe het gaat lopen, misschien zal ik hard balen, misschien word het wel super! Ik heb een Nederlandse oud uitwisselings student gesproken die ook van woonplaats was gewisseld omdat haar gastgezin voor 5 maanden was en ze vertelde me, dat dat het beste was, wat der was overkomen dat jaar! Ik ben benieuwd. En ik hou jullie op de hoogte.

Voor de rest is de kerst ook geweest, ik ben niet zoon kerst mens maar het was heel gezellig. We zijn naar de campo gweest van opa en oma en daar hebben we met nog meer famlie kerst gevierd. Er was speciaal een koe geslacht, wat nog wel spannend was. Want ze eten namelijk ALLES! De kerstman was ook nog langs geweest en heb leuke kadootjes gehad.

Morgen is het 31 december, laatste dag van 2011 alweer. Wat een jaar, wat is er veel gebeurd, wat heb ik veel gezien en geleerd niet te vergeten. Vanaf 2 januari begint er weer heel iets nieuws maar eerst ga ik nog nieuwjaar vieren met mijn gastfamilie van nu. We vieren het bij de opa en oma van me nichtjes en daar komt iedereen bij elkaar. Ik ga zo naar het centrum om iets te zoeken wat ik aan kan trekken want de kleding is erg belangrijk heb ik gemerkt. Daarna ga ik bijna zeker uit met mijn gastzus en der vriendinnen.

Nu ga ik stoppen, snel me blog posten en naar het centrum!

Heel veel liefs.

Anke.

p.s. Ik lees altijd alle mails, soms heb ik op dat moment geen tijd om te reageren en dan kan ik het vergeten, sorrie.

p.s.s. ooooh bijna vergeten! iedereen natuurlijk heeen super gelukkig neiwjaar! En tot snel in 2012!

Maand 5; La vida en Buenos Aires.

Lieve lieve wintermensen!

Buenos Aires, de stad die nooit slaapt. Anke Seuren, ook wel het kind dat nooit meer tijd heeft om te slapen. Goede combi. Jaa ik ben naar Buenos Aires geweest met de organisatie en dat waren weer 3 super gezellige dagen.

Maar voor dat ik daar over ga vertellen wil ik even zeggen dat ik inmiddels al weer 5 maanden weg ben. Jeetje, weetje hoe snel dat gaat, het leek wel gister dat ik trots schreef dat ik al 3 maanden weg ben. Het is nu vakantie en vandaag 21 december, dan begint toch oficieel een nieuw seizoen? Hier dus de zomer! Het is bijna kerst, toch wel spannend, volgens mij gaan we dit vieren met heel de familie. De kerstboom staat op, maar ik heb niet echt het idee dat het bijna zo ver is. Het is hier bijna elke dag wel 30 of meer! Dan komt nieuwjaar er aan, en dan ga ik wisselen van gastfamilie. Hoe en wat? Daar weet ik nog niets over, en dat begint me wel een beetje ongeduldig te maken. De mensen die 5 maanden bleven gaan nu bijna naar huis. Voor hen zit het er al op. Voor mij staan er nog 6 maanden te wachten, wie weet waar? welke familie? school? stad? Hoop dat ik daar deze week echt iets over te horen krijg.

Nou, dan ga ik nu beginnen met vertellen over mijn reisje naar Buenos Aires. Op 17 december heb ik samen met Hannah de bus van 6 uur sochtends van Paraná naar Rosario. Want we zouden met zijn alle in Rosario verzamelen. In Santo Tome kwam Lisanne ook in die bus. In de bus was het moeilijk me ogen open te houden want de dag er voor hadden we afsluiting van de atletiek en uiteindelijk lag ik om 1 uur snachts in bed om weer om 5 uur op te staan. Die nacht kon ik trouwens al niet zo goed slapen van de zenuwen, want wat had ik er weer zin in :-). Na ongeveer 3 uur waren we in Rosario. Daar gingen we met Tania van de organisatie naar de ACA van Rosario, wat dat precies is, vraag me het niet. Het is een soort verzamel plaats dit keer was het bij een tankstation, of dat altijd zo is, geen idee. Daar kwamen ook de andere uitwisselings studenten. In San Nicolas pikten we nog Dinja en Ellen op, ook twee nederlandse meisjes. En toen kon de reis eindelijk beginnen. In totaal waren we volgens mij met 15 uitwisselings studenten, klein groepje als je het vergelijkt met Iguazu, maar zeker heel gezellig. Na nog ongeveer 4 uur rijden waren we in Buenos Aires.

De eerste dag zijn we naar een Japanse tuin geweest, niet heel intresant, maar wel mooi. Toen gingen we naar een groot plein waar ik nu echt verliefd op ben. Overal waren mensen. Ze waren aan het sporten, muziek aan het maken, aan het dansen, picknicken of gewoon huiswerk maken. Ook was er een heel groot podium een soort festival. Het was nog een best bekende bent ook van het liedje; ella esta bueatifull, nananananan libertaaad! haha kennen jullie dat? Daarna gingen we nog naar een hele grote markt, met allemaal handgemaakte dingen. Die hebben ze hier heel veel en ik hou er van. Super leuk. Daar heb ik twee armbandjes gekocht voor de kerst voor me gastzusjes en je kon er wat laten ingraferen, dus met hun namen. Savonds gingen we uiteten in een chinees restaurant. Haha dat hadden An Sophie en ik dus goed geregeld :-). Altijd maar die argentijnse snitzel, ze eten hier niet veel uit andere landen zoals bij ons. Dat was heel lekker. Toen gingen we weer terug naar het hotel. Voor alle nederlandse en belgse meisjes hadden we 2 kamers. Laat nou zijn dat eentje heel groot was. We hebben toen 2 bedden van de ene kamer op de andere kamer gelegt en hebben met zen alle op een kamer geslapen.

De tweede dag zijn we eerst naar het plein '25 de mayo' gegaan. Daar heb je 'casa rosada' dat is het roze huis, het parlements huis en een hele grote kerk waarin San Martin begraven ligt, de held van Argentinië. Eerst zijn we naar de kerk geweest omdat de helft van de groep terug moest naar het hostel om schoenen te wisselen, je mag namelijk niet met badslippers het parnements huis in. Daarna gingen we met zijn alle door het roze huis. Smiddags zijn we naar 'Boca' geweest. Dat is een barrio oftewel streek voglens mij in het nederlands van Buenos Aires. Oooh even tussen door wat feitjes over Buenos Aires. Buenos Aires stad ligt in de provincie uenos Aires maar is niet de hoofdstad van die provincie dat is namelijk de stad ''la Plata'' die onder Buenos Aires ligt. De stad Buenos Aires is natuurlijk wel de hoofdstad van Argentinie en is even groot als het land België en telt maar liefst 15 miljoen inwoners. Tot zo ver mijn feitjes over Beunos Aires. Boca was een oude arbeiders buurt van vroeger en is tegenwoordig vooral een toeristen trekker. De huizen zijn er allemaal geschilderd in verschillende kleuren, er word veel tango gedanst op straat en er zijn veel terasjes. Ook ligt daar het voetbal stadion 'Boca'. Maar voordat we daar heen gingen zijn we ergens wezen eten, het stinkt trouwens wel een beetje in Boca omdat het dicht bij de haven ligt, een vis guur. Ook in het restaurantje rook het niet al te lekker en het eten was er ook niet al te lekker. Maar goed. Toen gingen we naar het voetbal stadion Boca. Kent iemand die club? Heel bekent hier. Geel Blauw zijn de kleuren, dus alles was ook in die kleuren geschilderd. Eerst zijn we naar het museum geweest en daarna zijn we door het stadion gelopen. ik vond het erg leuk maar wel lang, 3 uur! Daardoor hadden we uiteindleijk nog maar een half uurtje om de gekleurde buurt te bekijken, jammer. Maar ik heb het kunnen zien :-). Daarna zijn we nog naar een buurt geweest waar altijd antiek marktjes zijn. Heel leuk, ook weer veel muziek en dansen op straat. Toen gingen we nog uiteten, want het was de laatste avond voor Melissa uit België, ze ging namelijk op 19 december weer naar huis. Heel jammer. Die nacht heb ik uiteindelijk ook niet veel geslapen.

De laatste dag wilden de vrouw en man van de reis organsatie eigenlijk naar een museum met schilderijen gaan. Maar ik wilde zo graag het graf van Evita zien, dat we gingen stemmen wat we gingen doen. Uiteindleijk wilde ook iedereen naar het graf van Evita en zijn we daar heen geweest. Het was een hele grote begraafplaats met allemaal tombes van belangrijke mensen of mensen die geld hadden zich daar te laten begraven. Hele grote tombes en hele kleine verwaarloosde. Ik vertelde aan de man die ons rondleide dat ik heel graag die van Evita wilde zien. Nou dat ging me nog wel tegen vallen zei hij. Inderdaad, Evita had een hele kleine zwarte tombe in een rij van allemaal kleine tombetjes. Wel lagen er wat bloemetjes bij van toeristen en was het er heel druk in dat smalle paadje. En ben ik heel blij dat ik het heb gezien. Ik heb er veel foto's van voor topfan Lotte Kamphuis. Na die rondleiding over de begraafplaats moesten we snel haasten en met de bus weer terug naar Rosario, want om 7 uur hadden de mensen die naar Mendoza moesten al weer de bus. Dat was nog eens 12 uur, heerlijk. Hannah, Lisanne en ik hadden de bus om 8 uur van Rosario naar Santa Fe en toen moesten Hannah en ik uiteindleijk nog van Santa Fe naar Paraná. Uiteindelijk was ik om half 12 thuis, was me batterij behoorlijk leeg en heb ik heerlijk geslapen, wel tot 1 uur! Wow dat had ik nog nooit voor elkaar gekregen.

Vandaag ga ik om 3 uur naar zwemles, jaaa ik ga tegenwoordig 3 dagen in de week naar zwemles, het is baandjes trekken, heel leuk. Vooral met de hitte. De atletiek is afgelopen. Ook ga ik af en toe naar een fitness klas. Misschien dat ik vandaag daar om 2 uur heen ga. Voor de rest is het vakantie, leuke dingen doen, en afwachten wat er allemaal gaat gebeuren. Ik wil ook nog met een paar vriendinnetjes naar de film '' de gelaazde kat'' in 3D. Haha.

Zodra ik wat meer weet over hoe alles gaat lopen laat ik het jullie meteen weten, en voor de rest wens ik iedereen een hele fijne kerst en een ''reislustig'' 2012! haha.

Heeel veeel liefs.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Anke.

Zomervakantie in Argentinië.

Hola hola hola!

De 4 maanden school op ´´Escuela del CAE´´ zitten er al weer op! dat ging snel, en wat is daar een hoop gebeurd. Vooral dingen waar ik nog steeds versteld van sta, gekke en grappige dingen. Maar het eerste waar ik aan denk als ik aan mijn 4 maanden school hier denk is; wat was dat een ROTZOOI. Een ongeregeld zooitje. Iedereen deed waar hij of zei op dat moment zin in had, en weinig resepct voor leraren. 2 leraren hadden het goed voor elkaar. Leraar filosofie en leraar etiek. Vooral die van etiek had het goed voor elkaar, we zaten altijd al klaar in het lokaal iedereen op zijn plaats en vaak zelfs al de ''carpeta'' (klappertje met al je schoolwerk) open. Deze twee lerearen hadden de klas echt onder controle en iedereen luisterde altijd. Ik snap niet waarom dit alleen maar 2 van de minstens 15 leraren lukte.

Maar okee, nu een paar vreemde en gekke gebeurtenissen dit jaar. Ik weet nog een dag toen Rosi, een meisje uit me klas riep; Anke, Anke Vini! (kom hier!) de jongens gingen met zijn alle om de kast met kluisjes heen staan die tegen de muur van het lokaal staat. Een jongen ging op de kast staan en sprong toen op de groep met jongens. Ze gingen met zen alle door de klas rennen en echt alles viel om, en er brak een kast deur af. Overigens heeft nooit een leraar er naar gevraagt, hoe het kwam dat die kastdeur was afgebroken. <-- ook een groot verbazings punt!

Alle maar dan ook alle tafels waren altijd ondergekladderd. Als het dan wel niet met antwoorden van de toets was, dan was het wel met hun favoriete tekening.. ; het mannelijks geslachtsdeel om het maar netjes te zeggen. Alles word er mee onder gekladderd. En het leukste vonden ze wel om het te tekenen op etui's of klappertjes. De hele 4 maanden heb ik mijn roze etuitje, dat ik had gekregen van me gastzus, schoon gehouden. Laatste lesdag van het jaar, laatste les, laatste 5 minuten. Anke kijk eens! Ja hoor vanaf toen liep ik ook rond met een etui met tekening. Gelukkig heb ik inmiddels al een andere gevonden.

Deze dingen werden wel allemaal gedaan door de jongens, maar wat wil je met een klas met 17 jongens en 6 meisjes, met mij er bij 7 meisjes.

Ook liepen er veel zwerfhonden rond op school, maar dat is heel gewoon want die lopen hier overal heel veel rond. Maar het leuke vinden ze dan, om die honden de klas mee in te lokken. En een keer was echt het toppunt; een hond in een kluisje! De leraar kwam binnen en vroeg; is hier een hond? WAF! En daar kwam hij het kluisje uit.

Jaa zo zijn er veel rare en vreemde dingen gebeurt. Het was niet altijd even leuk, en ik had ook zeker niet altijd even veel zin in school. Soms was het erg saai, verstond ik hele dagen niets. Maar dan was er altijd wel een ding die je hele dag goed maakte. Voorbeeld een leuke gymles of een leuk tussen uur. Ook waren ze vaak erg geintreseerd hoe dingen in Nederland gaan. Vooral naar de muziek tijdens het uitgaan, de voetballers en alles wat legaal is in Nederland en niet hier. En ze waren elke keer weer verbaast over hoe ik engels kon praten. Jeetje! Wauw, dat leek wel een echte engelse. Haha, en dat terwijl meneer Huisman me toch altijd maar een 3 gaf. Dat zegt wel wat over de verschillen.

Toen op het eind van het school jaar moest ik ook nog een vak herkansen. Wiskunde. Ik had een 3 gehaald. Overigens bij lange na niet het slechtste punt van de klas. Woow, zelfs Anke heeft het beter gedaan dan mij.. aldus een aantal jongens uit me klas. Want hier als je een vak niet met een 6 hebt afgesloten moet je het herkansen en midden december nog een toets van maken. Als je die niet haalt heb je nog een kans in februari, en als je die niet haalt nog in maart, en als je die niet haalt dan ben je wel een hopeloos geval en mag je een jaartje overdoen. Maar voor het zo ver is moet er wel heel veel verkeerd gaan. Oftewel iedereen gaat vrijwel altijd over! <-- ook een groot verbazings punt.

Nou ik zou eigenlijk 20 december wiskunde moeten herkansen. Maar ik ga van 17 tot 19 december met de organisatie naar Buenos Aires, dus me wiskunde leraares (die overigens heel leuk is) vond dat geen goed idee om dan op 20 december wiskunde te herkansen. Dus dat heb ik afgelopen week al gedaan. 3 uur lang een toets zitten maken en om de 10 minuten uitleg vragen of wat betekent dit dan wel niet? te vragen. Na 3 uur vond ze het mooi geweest en kon ik tevreden naar huis want ik had het; GEHAALD. Ook ben ik nog 2 keer naar school geweest voor de laatste examens van engels, ik hoop dat dat wel goed zit. 19 december als ik in Buenos Aires zit krijgen we daar de punten van.

Nu zit de school er dus echt helemaal op en is de zomervakantie al begonnen. Ik was hier een beetje bang voor. 3 maanden zomervakantie, dat is wel erg veel zeg. Maar er zitten al 2 weken op en heb me tot nu toe nog geen seconde verveeld. Ben naar Rosario en 2 keer naar Santa Fe geweest. Ben naar 2 recepcionen geweest, dat zijn de feestje van het afstudeer jaar. Zoiets als een Prom in Amerika. Met jurken en alles er op en er aan. Films wezen kijken met vriendinnetjes. Uiteten met vriendinnetjes. Rondhangen op de sportclub en alle soorten fitness uitproberen. Nee tot nu toe heb ik me nog niet verveeld.

Begin januari ga ik wisselen van gastgezin, ik weet hier nog helemaal niets over. Ze zijn op zoek naar een school met meer creative vakken, dit heb ik aangegeven dat ik dit wilde, en nu moet ik afwachten. Van 6 tot 14 januari ga ik vrijwilligers werk doen in Bariloche, dat is meer in het zuiden van Argentinië. Daarna is er van 14 tot 20 januari nog een reisje in Bariloche, waar ik ook over na zit te denken om mee te gaan. Dus de maand januari breng ik bijna helemaal door in Bariloche. Dan is er in februari nog een reis naar het zuiden. Het eind van de wereld. Dit kost echt een heleboel geld, maar sorrie mam en pap, ook dit mag ik echt niet missen. En dan begint in maart de school weer. Waar, hoe en wat. Ik heb geen idee, en wacht rustig (noujaaa rustig, ik wil het zo onderhand wel weten) af.

Vandaag ga ik nog naar de club en ga ik naar zwemles, dat is lang geleden dat ik dat heb gedaan, baandjes trekken etc. (oooh nu ik daar aan denk moet ik niet vergeten een badmuts te kopen. Jaaa dat is hier verplicht, en heel erg lelijk). Daarna heb ik atletiek. Van de week ga ik denk ik gewoon naar al mijn sport activitetien, spaanse les etc. Vrijdag hebben we afsluiting van de atletiek, gaan we de hele middag naar het strand en savonds een asado. Dan ga ik op zaterdag, heel vroeg (6 uur!) met de bus naar Rosario en gaan we naar BUENOS AIRES! Ik heb er echt heeel veel zin in!

Nu ga ik weer stoppen want ik heb weer een enorm lange blog geschreven. Met mij gaat trouwens alles goed, ben nu denk ik toch wel een beetje ingeburgert en heimwee, nee dat heb ik helemaal niet. Wel dat ik jullie natuurlijk mis! Een ding ben ik vergeten; IK SPREEK SPAANS! haha, ik kan het nu denk ik toch wel met trots zeggen, ik kan spaans! jes jes jes! Natuurlijkj is het niet perfect, en rammelt het van de gramatica fouten en af en toe versta ik iets niet. Maar toch, jeetje, wat gaat het leren van een taal eigenlijk snel. Achteraf gezien. Want op het begin kan het natuurlijk niet snel genoeg gaan, en is het heel frustrerend dat je niets verstaat, maar nu kan ik het :-D!

Heeel veeel liefs van uit het overhitte Argentinië. Het is hier elke dag wel zoon 30 graden of meer! Pfff...

Jullie Ank.

Maand 4; 18 jaar, verstandig en zelfstandig.

Holaaa holaaa!

Daar ben ik weer, vandaag is het maandag 21 november. Precies 4 maanden nadat ik vertrok vanuit het oude vertrouwde Siebengewald. Ik hoop vandaag nog deze blog te kunnen posten maar op dit moment ligt het internet eruit, dus ik weet nog niet of dat gaat lukken. Ik typ deze blog dus eerst even in WordPad, wat ik eigenlijk altijd doe, want wie weet dat ie niet word gepost, heb er al veel ervaring mee, en dat is erg, hoe laten we dat netjes zeggen, frustrerend!

Nu ben ik dus 18 jaar. Stukken verstandiger en zelfstandiger, nou dat hopen we dan...

Laten we beginnen op zondag 13 november, de dag voor mijn 18 de verjaardag. Ik was op zaterdag dus 12 november met me gastmoeder en gastzus naar de campo van mijn opa en oma gegaan, ik vind het met opa en oma altijd zo gezellig! En de campo is natuurlijk geweldig! Zondag avond reden we weer richting huis. Toen ging ik snel naar de supermarkt om spulletjes te kopen voor een taart te bakken en om eten te kopen voor me verjaardag. Want ik wilde graag een klein feestje geven voor wat vriendinnetjes. Savonds de taart gebakken, toen rook het huis lekker naar vanillie taart met natuurlijk; dulce de leche. Eigenlijk moet ik eerlijk zeggen, heb ik heel erg opgekeken tegen me verjaardag. Hoe zou het zijn? houden we wel een klein feestje? want ja, ik werd toch wel 18 jaar, hele mijlpaal in Nederland.

Op maandag 14 november stond ik om half 7 op. Me jongste gastzusje was op trip met hockey en zou later in de morgen terug komen. Me gastzus en gastmoeder feliciteerde me, en daarna ging het eigenlijk zo als elke dagen, eten en naar school. Op school werd er door de klas geschreeuwd dat het mijn verjaadag was, en toen werd er gezongen, heel leuk! Verder was het een heel normale school dag, maar dan met een heleboel felicitaties. (ook van me fans uit de eerste klas, jaa hoor, ze roepen de hele dag me naam nadat ik een presentatie over Nederland voor ze heb gehouden, wel lief )

Na school kwam ik thuis, en toen was ook me jongeste gastzusje thuis. Ze had zich onder de tafel verstopt en sprong toen omhoog; felizzz cumplee! haha wat is ze toch lief! Toen ging ik snel omkleden en naar atletiek -met me taart-. Was heel leuk, om 5 uur stopten we met trainen en gingen we naar de kantinie om een klein feestje te vieren, en mijn taart, die stiekem toch wel heel goed gelukt was, op te eten!

Ondertussen had mijn mama geregeld dat we de quincho, dat is een ruimte voor feestjes en asados te houden, konden gebruiken. Sommige mensen hebben er een achter in de tuin, en hier is er een helemaal boven in de flat! En hij is echt super mooi. Heel mooi uitzicht, prachtig! Ik ging nog snel naar de supermarkt voor meer eten, want ik had ongeveer wel 13 meisjes uitgenodigt, en me mama dacht dat ik veel te weinig eten had. haha dus voor de zekerheid nog een hele boel bij gekocht. (later was het natuurlijk weer te veel, maar goed, daar eten we nu nog lekker van) Ik had van dat speciale dunne brood gekocht wat ze hier hebben, en kaas en ham, om sandwiches te maken. En natuurlijk ook een heleboel koekjes. Mijn mama had 2 heerlijke taarten voor me gekocht.

Om 7 uur kwamen de eerste mensen al. Ik was op een gegeven moment wel even bang, dat er niemand meer kwam, had ik zo veel eten, kwam er niemand. Maar zoals argentijnen zijn komen ze altijd net wat later, en in totaal waren er denk ik nog wel 15 meiden geweest. Ook Lisanne uit Santo Tomeee, gezelluuuug! Van Hannah en Pauli kreeg ik nog een taart! Toen kwamen de meisjes uit me klas op het geweldige idee om die taart mee naar school te nemen en daar op te eten. Maar onder tussen had ik ook al een belletje gekregen van me cordinator dat ik de voglende dag om 6 uur in de bus naar Rosario ging, dus die taart hebben we woensdag lekker met de hele klas opgegeten! Heel gezellig.

Rond 10 uur maakten we er maar een eind aan, want jaa, de volgende morgen weer allemaal naar school. Ik ging nog met me mama Lisanne naar de terminal brengen en rond 11 uur lag ik denk ik weer in bed.

Het was echt een super leuke dag! Toch bleef het vreemd. Het is dat de datum zei dat het 14 november was, anders had ik het niet gelooft. Het was warm, zoon 25 graden, iets minder warm dan het nu de hele tijd is. En ik voelde me ook niet echt jarig. Normaal is het koud, en het is gewoon anders, zoo anders! Maar nu ben ik 18 jaar. Jeetje wat een leeftijd. Als ik dan terug kom kan ik beginnen met me auto rijbewijs. Niet dat ik daar zo op zit te wachten, na ons Miek, denk ik, och die fiets kan ik ook gebruiken, en heb niet zoon zin om ook 5 keer te zakken. Haha, maar goed, Mieke kon het, dus ik kan het waarschijnlijk ook wel ooit. Maar al met al was het een super leuke dag!

Maar toen was het dinsdag en ging de wekker al weer om kwart over 5, want ik ging naar Rosario! De dag ervoor op me verjaardag belde me cordinator dat ik de volgende morgen om 6 uur in de bus naar Rosario zou gaan. Nou ik snapte er niets van, waarom? Nou ze vertelde dat me gastmoeder alles wist, en die zou me brengen. Nou goed, ik zei dan ga ik het wel allemaal aan me gastmoeder vragen. Snap je het dan niet, vroeg ze. Jawel, maar ik was gewoon een beetje verbaast. Maar eigenlijk had ik er stiekem ook wel heel veel zin in. Rosario is een super stad, met wel een miljoen inwoners, echt prachtig. En een dagje school missen is nooit weg. Ik ging het aan me mama vragen, en ze zei; oooh ja dat is waar ook, helemaal vergeten. Je gaat daar heen om met de organisatie te praten, dat moet iedereen, gewoon een gesprek, maak je geen zorgen. Okee! Een meisje uit me klas, die op me verjaardag was zei dat ze ook naar Rosario ging, want ze heeft daar elke dinsdag hockey training, ze is heel goed! Van allerlei provincies gaan een aantal meiden trainen op het nationale sportveld (heel mooi sportveld) en zei is de enigste vanuit Entre Rios, mijn provincie! Super knap dus. Ze zou om 6 uur weer gaan dus dan kon ik met haar mee rijden. Ik ging naar Rosario en daar werd ik, na heel lang te hebben gewacht, jaa we zijn nog steeds in Argentinie, opgehaald door iemand van de organisatie. Ging praten met iemand van de organisatie. Ze vroeg van alles en begon een beetje te zeuren over school. Heel vervelend. Want ze denken dat ik niet me best doe op school, maar dat doe ik wel. Maar het is gewoon lastig en vermoeiend, maar volgens hun kan dat allemaal best wel. Nou goed. Na ongeveer 2 uur te hebben gepraat was het klaar. Maar het was pas half 12 en om 6 uur zou ik pas naar huis gaan. Provincie Santa Fe had vandaag een feestdag, dus geen school. Laat nou net zijn dat Kiki en Jenske in Rosario, dus provincie Santa Fe wonen. De vrouw vertelde me dat we misschien het centrum konden ingaan, en wat konden gaan bekijken, maar ze dacht dat er niemand van de organisatie mee kon. Toen vertelde ik dat Kiki geen school had vandaag. Misschien kon ik met haar wat gaan doen. Dat vond ze een goed idee. En na een half uur stond Kiki op de stoep. Ze had toevallig van te voren met Jenske afgesproken om wat te gaan doen. Nou toen zijn we gezellig met zen 3 en gaan eten, in een Milanesa restaurant! (dat zijn snitzelsss hmm) Natuurlijk weer non stop gepraat! En iedereen prate de hele tijd door elkaar heen, haha weer lekker enthausiast, en dat terwijl het pas een dikke week geleden was dat we elkaar hadden gezien op de trip naar Iguazu. Maar in een week gebeurd veel, en natuurlijk hadden we weer een hoop te vertellen. Daarna nog een ijsje gegeten, nou laat die JE maar weg! En toen moest Jenske gaan naar de tennis. Ik en Kiki zijn nog even door een deeltje van het centrum gelopen en toen naar Kiki's huis. Toen smsde Valentina, het meisje uit me klas, dat ze klaar was, en of ik met der mee wilde. JA! Dus snel naar de bus, en met de bus naar het station. Daar wachte ze met haar moeder en gingen we weer richting Paraná!

Het gesprek met de organisatie ging goed, maar ik had nog steeds niet echt door waarom ik nu moest gaan. Had ik wat verkeerd gedaan? Later thuis vertelde me moeder dat het een soort van controle is van de organisatie. Van iedere cordinator moet er een naar Rosario gaan, nou ik was de gelukkige (of niet). En dan word er gepraat, en gekeken hoe alles gaat. Een lijst op gesteld waar je je aan moet houden. Nou ik vond het allemaal een beetje zeurderig, want er word gezegt, doe je taken etc. En dat doe ik allemaal, veel meer dan ik ooit thuis heb gedaan. Maar goed, dat is dan allemaal voor controle. Wel een beetje jammer dat ik dit allemaal achter af hoorde, want ik maakte me wel een beetje druk. Wat had ik nú weer verkeerd gedaan? Ze had mij gekozen omdat ik voordat ik kwam nog ehelemaal geen spaans kon, en nu stukken beter, en natuurlijk over school, maar dat had ik wel verwacht. Maar goed. Uiteindelijk was het een super leuke dag geweest, en ben ik blij, dat ik de gene was die moest gaan!

Nu is het maandag en ben ik heel erg moe. Dat kan ik wel even verklaren. Zaterdag stond ik op om half 9 en ging ik naar het postkantoor en centrum. Smiddags ging ik in het centrum met Hannah en Bohemia eten, milanesa voor mij natuurlijk! Toen smsde mijn gastmoeder of ik samen met me zusje en haar naar de campo wilde. Snel naar huis gerent, me sleutel en portomonee in de tas van Hannah vergeten, heel handig! En toen gingen we naar de campo. Me gastzus belde ondertussen of ik mee naar een feest wilde vanacht, natuurlijk wilde ik dat ook wel. Dus savonds gingen we om 12 uur naar een vriendinnetje, en om 3 uur snachts gingen we naar een feest, georganiseerd door een jongen uit me klas in een discotheek. ZOD hete die volgens mij. Toen kwamen we om half 7 thuis, huppa douchen en in de auto op weg naar een andere stad namelijk; conception del Uruguay, in provincie Enter Rios. Om 12 uur zouden we in de kerk moeten zijn voor de communie van me neefje. Nou in de auto viellen me ogen toch wel dicht, maar echt slapen lukt me in de auto niet echt. Hele dag communie feest! Was heel gezellig, en heeeeeel erg warm, zoon 33 graden in de kerk, heerlijk! En ook nog eens staan, omdat het echt super druk was. Om 6 uur reden we weer aan naar huis, en toen konden me ogen het echt niet meer houden en heb ik wel een uurtje geslapen. Rond half 10 thuis, en om 10 uur kon ik dan eigenlijk echt gaan slapen:-), nou dat verklaard denk ik wel me moe-ig heid.

Nu is het maandag 21 november, 4 maaden hier! De tijd vliegt en gaat steeds maar sneller. Ik weet nog dat ik typte, woow ik ben al een maand hier. En nu zijn het er al weer 4! Begin januari ga ik wisselen van familie, hoe en wat? ik heb geen idee, maar ik hoop het zo snel mogelijk te komen te weten, wil wel weten waar ik aan toe ben. En heb al lang genoeg gewacht vind ik nu zo. Als ik iets weet, laat ik het jullie natuurlijk ook meteen weten.

Ik ga kijken of ik me bericht vandaag nog kan posten, ik weet het niet, want gister was er onweer, en dan is het heel vaak dat de dag erna, het internet er uit ligt, zoals nu dus!

Verder, hoe gaat het met me? Met mij gaat het goed. Soms zijn er van die tijden dat ik mijn vrienden, vriendinnetjes en familie en alles wat met thuis te maken heeft vreselijk mis. Maar nu eigenlijk helemaal niet. Sorrie. Maar wie weet morgen weer wel, zo veranderd het met de dag, en we zien wel hoe het loopt. Ik vraag me soms wel af, Anke waarom moest je zo perse 11 maanden gaan, en niet 5. Was dat weer niet stoer genoeg? Haha, maar ik weet zeker als ik 5 maanden zou hebben gekozen dat ik daar vreselijke spijt van zou hebben gehad. Wat is Argentinië een prachig land. En ik maak zo veel mee, nee dat wil ik niet missen. Dus voorlopig, gaan we nog niet naar huis, nog lange niet!..

Heeeel veel liefs nog steeds vanuit Paraná, waar ik nog maar een weekje naar school moet, voor dat de zomer vakantie begint! Worden jullie al jaloers?

Knuffels Anke!

p.s. speciaal voor mijn bijna jarige mama; LANG ZAL ZE LEVEN LANG ZAL ZE LEVEN LANG ZAL ZE LEVEN IN DE GLORIAAAA, IN DE GLOOORIAAAA, IN DE GLOOORIAAA! HIEPER DE PIEP HOERAA! Mijn mama is de beste, liefste en leukste, en dat kan ik zeggen, want ik heb er al een hele boel gezien! Haha, mama, Ik hou van je! xxxxxxxxxxxx

Een droom week en een sprookjes feest.

Lieve lieve lieve Nederlanders.

Waar blijft de tijd, waar blijft mijn tijd? Dat is wat ik me vaak afvraag, nu las ik gewoon een ''blog tijd'' in en ga ik jullie weer op de hoogte stellen van mijn laatste avonturen. Want ik zal even alles op een rijtje zetten. Ik ben een week naar een van de mooiste plaatsen op aarde geweest; PUERTA DEL IGUAZU. Toen ik terug kwam heb ik me eerste echte Argentijnse 15 de verjaardag mee gemaakt. Hoe dat was, vertel ik jullie later. Laten we beginnen op 30 oktober in het jaar 2011. Woow dat klinkt net als op radio 2; het theater van het sentiment.

Op zondag 30 oktober was het dan eindelijk zo ver. Mijn reis me de organisatie naar Iguazu. Waar de reis heen ging maakte me op dat moment eigenlijk helemaal niets uit. Het enige wat ik dacht was; oooh eindleijk de andere weer allemaal zien en lekker onbezorgt Nederlands praten, en dat wel voor bijna een week lang! Rond 4 uur reed ik samen met me gastmoeder en gastzusjes aan naar het busstation van Santa Fe, aan de andere kant van de rivier. Toen de bus der was, was het eerste wat ik dacht; Waar zijn ze? Want iedereen was er opeens uit. Toen kwamen alle Nederlandse meisjes er aan, en was het super leuk! Nadat we alle papa's, mama's, broertjes en zusjes die mee waren naar Santa Fe hadden uitgezwaait, begon het avontuur dan toch echt! De reis is voorbij gevlogen, zonder dat ik het in de gaten had zaten we al in Misiones, een provincie in het noorden van Argentinie, wat toch wel op zoon 18 uur rijden, van mijn huis hier in Paraná ligt. Volgens mij heb ik echt 16 uur non-stop gepraat en die andere 2 proberen te slapen, maar omdat ik zo enthausiast was is dat helaas niet gelukt. Het was inmiddels al maandag en toen zijn we gelijk naar diamant mijnen geweest. Het zijn hele bekende, echt een toeristen trekker, maar ik weet de naam op dit moment niet, sorrie. Het waren mijnen die ook nog echt in gebruik zijn, en waar ik stiekem zo op de grond kleine diamantjes ben gaan zoeken samen met de gastzussen van Lisanne uit Santo tome die ook mee waren. Daarna zijn we naar onze hostel gegaan, ja ja ''MET zwembad''. Heerlijk! Want ja, hoe hoger je komt hoe warmer het word, dus het was de hele week lekker heet, maar dat viel goed uit te houden met het zwembad. Veder hebben we de hele middag lekker aan het zwembad gelegen, naar het centrum van Puerta del Iguazu geweest, - dat is de naam van het stadje- en savonds hebben we nog een argentijnse milkshake gedronken.

Inmiddels is het al weer dinsdag. Vandaag was dan echt de dag dat we in het natuurpark van Iguazu doken. We gingen naar de watervallen. We reden met een treintje naar het hoogste punt van de watervallen, en toen moesten we nog een heel stuk lopen. We hoorden het geluid van de watervallen al steeds een beetje harder, en op een gegeven moment begon het al te miezeren, we waren in de buurt! Toen zag ik al een klein beetje van de watervallen, en ik dacht al, woow. Toen kwam Kiki aan, en vertelde dat het super mooi was, maar je word echt klets nat. Nou ik ging dus snel kijken en ik kon de WAUW niet binnen houden. Wat was dat mooi! Ja echt het mooiste wat ik ooit in me leven heb gezien! Wat een natuur, wat een geweld! Prachtig! Serieus, als je ooit iets moois in de leven wil zien, dat moet je dit hebben gezien. We liepen nog verder naar andere delen van de waterval en overal waren weer kleine watervalletjes te zien, echt geweldig mooi! En ja je werd er inderdaad zeiken nat van. Toen gingen we eten in een parkje. Na het eten gingen we met een soort hele grote jeep de jungel van Iguazu in. Echt een jungel, dat is toch vet! We reden naar de rivier en toen gingen we met een boot, soort speedboot, springboot, hoe moet je dat zeggen? gingen we varen richting de watervallen. We gingen heel dicht bij de watervallen, was echt geweldig! Ik heb gehoord dat ze voorheen echt onder de watervallen door vaarden, maar er zijn laatst 2 toeristen overleden dus dat is veranderd. Maar jongens, ik typ dit alles, dus ik ben nog in leven. Maar ook dat was weer geweldig mooi. Daarna gingen we nog meer wandelen langs allemaal watervallen, en ik heb een aap en een toekan gezien! Een toekan is zoon vogel met zoon grote oranje snavel! Ook was er nog een dier waar ik de naam natuurlijk weer niet van weet, en die vreet alles wat los en vast zit. Leek een beetje op een mieren eter. Savonds toen iedereen toch wel kapot moe was hebben we nog een ijsje gegeten in het stadje, echt de beste ooit. Combinatie; dulce de leche met chocola met brownie! Heerlijk.

Op woensdag zijn we naar het 3 landenpunt geweest. Argentinië, Brazilië, Paraquay. We zijn jammer genoeg niet de grenzen over geweest, want bijvoorbeeld de mensen van Australië hebben daar geen toestemming voor, en dan is het toch met zen alle of niet. In de middag zijn we naar een soort museum park geweest. Het was een stadje zoals de mensen daar vroeger leefden. Constructies gemaakt van hele grote bomen. Ik kreeg er een beetje het indianen gevoel bij. Ook hadden ze daar maté ijs. Natuurlijk ook geprobeert, maar dan heb ik toch liever echte mate teréré. Trouwens ook dat heb ik veel gedronken deze trip. Weer in het hotel aangekomen gingen we natuurlijk weer zwemmen en savonds zijn we met zen alle naar een disco geweest in het stadje. Er was een salsa leraar en hij ging allemaal dansjes leren. Maar nee o nee, bij mij zit die argentijnse swing er echt niet in. En hoe ik het ook probeer, die komt er ook nooit in. Daarvoor moet je toch hier zijn geboren. Rond een uur of half 3 gingen we toch weer naar het hostel, de volgende dag weer een hoop te doen.

Op donderdag gingen we met een soort bus die open was weer richting de jungel! We gingen abseilen en van een kabelbaan! Super vet! Er waren 2 groepen, mijn groeg ging eerst van de kabelbaan. Achteraf maar beter ook, want bij het tweede deel werd je weer zeiken nat. Het was echt heel vet, je zoevde gewoon door de jungel heen. En overal hingen van die; volgens dinja; Linialen! die stiekem toch Lianen heten. Je weet wel van die tarzan dingen! Daarna liepen we weer een stukje en kwamen we bij twee kleine watervallen uit. Hier gingen we abseielen. Tussen de watervallen door. En jaa, dit was ook weer heel erg vet. Daarna kwam ik er weer helemaal doorweekt uit. Oftewel geslaagd! We gingen weer naar het hotel en toen we net in het zwembad plonzden, vroegen een paar andere uitwiselings mensen of we mee gingen eten in een asado restaurant. Na natuurlijk, we hadden inmiddels wel honger. Lekker weer een milanesa op een broodje gegeten, die blijven lekker! Nog een ijsje wezen eten, en toen weer lekker terug naar het hostel, beetje uitrusten. Savonds gingen we weer naar dezelfde disco, alleen waren we nu met de helft van de groep want de andere helft kon de ogen niet open houden. En zoals je weet; ik ging natuurlijk mee, want ik wil niks missen. Rond 2/3 uur gingen we deze keer toch maar weer naar het hotel, om lekker 3 uurtjes te kunnen slapen en weer op te staan.

Het was inmiddels al weer vrijdag 4 november, de dag dat we weer naar huis gingen. Na dat alles weer was ingepakt, iedereen had geontbijt, stapten we de bus weer in. Maar toen begon het, na 15 minuten rijden stopte de bus er mee. Kapot! Nou helemaal niet erg, des te langer de reis duurt! We hadden wel geluk dat de bus recht voor een vogel park kapot ging, dus ze zijn met iedereen naar dat park geweest, en hebben later nog, -omdat iedereen honger had, en het souvernier winkeltje geen eten meer had- empanadas en pizzas gegeten! Na 6 uur kwam er een nieuwe bus, en moesten we dus weer echt gaan. Maar we zouden nog naar ruienes gaan. En kapote bus of niet, we gingen toch! Het zijn ook weer echt bekende ruienes waar ik de naam ook weer van vergeten ben, maar het was heel mooi. Toen het donker was, was er nog een ligt show, het was een verhaal en dat werd geprojecteerd op de ruines of op water, heel mooi. Toen gingen we nog even wat eten voor dat de grote reis naar huis dan echt zou beginnen, natuurlijk at ik me favoriete milanesa met brood weer. En toen kon de 15 uur durende reis weer beginnen. Deze keer heb ik wel wat geslapen. Rond 9 uur in de ochtend op zaterdag 5 november was ik weer thuis.

Kapot moe en zonder stem - vind je het gek, na al dat gepraat- . Maar wat was het een reis, Het was geweldig mooi en ik zou het zo nog een keer doen! Het was super gezellig met alle andere uitwisselings studenten en om iedereen zijn verhalen te horen. En een ding was toch wel heel grappig om te zien, iedereen ziet er het zelfde uit maar dan 5 kilo dikker! En dat is niet gelogen! Ben dus gelukkig niet de enigste.

Zaterdag heb ik bijna de hele middag geslapen want savonds begon om 9 uur me eerste argentijnse 15 de verjaardag! Echt een sprookjes feest. Ik had een glitterjurkje gekocht en hakken, jaa jaa. Nou daar gingen we dan. We kwamen binnen in een soort balzaal, met allemaal tafels en een grote dansvloer. Alles was met roze dingetjes aangekleed. In het midden van de zaal was een grote trap, daar kwam ze dan met haar vader af. Het kippenvel stond op me armen. WAUW! In een roze prinsessenjurk! Echt een prinses. Jongens oh jongens, ik kan hier nog wel uren over door praten, maar ik ga er nu toch een eindje aan breien. Me handen zijn moe van het typen, ik moet nog huiswerk maken, wil me mail nog lezen, en kijken of ik nog kan skypen. En dan moet ik al weer naar spaanse les.

Maar wil je meer weten over het feest, vraag het me, misschien kan ik er nog eens wat meer over vertellen in een andere blog.

Nu ben ik dus weer thuis, en zijn de gewone dingen weer zoals ze waren. Gister ben ik met 3 meisjes van de atletiek bij een meisje thuis melk wezen drinken. Was echt super gezellig. Maandag is mijn verjaardag, vind het toch wel spannend.

Ik hoop dat ik na de zomer vakantie een opleiding kan volgen, maar dat is nog niet zeker. Kunstacedemie lijkt me super vet!

Nou ik probeer zo snel mogelijk foto's te posten, en anders neem een kijkje op me facebook pagina, daar staan al wat foto's op die andere van mij er hebben opgezet.

Heel veeel liefs xxxxxxxxxxxxx knuffels vanuit Paraná.

p.s. op 2 december begint me zomervakantie, iemand plannen om langs te komen? iedereen is welkom. haha.

p.s. morgen is het 11/11/11. Een dag dat ik eigenlijk liever in Nederland zou zitten, de opening van de carnaval op 11/11/11 is eigenlijk niet iets wat ik mag missen. Maar goed...

Maand 3; De tijd vliegt.

Holaaa!

Zooo de tijd vliegt zeg, voor dat ik het in de gaten heb, ben ik nu al weer 3 maanden hier! Jeetje jeetje. Ik zal dit keer eens niet tot in detail vertellen wat ik heb gedaan, maar ik zal wat argentijnse dingen vertellen. Waar denk ik aan, als ik aan me eerste 3 maanden in Argentinië denk. Hier komen de eerste woorden die me te binnen schieten; druk, weinig slaap, veel feestjes, groot avontuur, spaans, school, blackberry's, facebook, centrum, mate, vrienden, gastfamilie, leuk, spannend, nieuw, raar, vreemd, gemis, campo, nog meer feestjes, spaanse les en nog zo veel meer.

Sommige woorden zijn logisch te vertalen, zoals spaans, leuk, feestjes etc. daar heb ik al veel over vertelt. Haha maar waarom dan blackberry's en facebook bijvoorbeeld? Nou misschien heb ik het al eens vertelt, maar dan lees je het nu nog een keer. ZONDER facebook ben je hier NERGENS. ÍÉdereen heeft facebook. Het huiswerk word op facebook gezet, de toetsen worden overlegt, er worden dingen afgesproken, foto's gepost, vriendschappen beginnen via facebook en ga maar door! Nou ben ik even blij dat ik facebook heb. Het tweede ding; Blackberry's. Het is hier echt ineens een mega haip. Hoe schrijf je Haip? Hipe? Maar goed, steeds meer mensen kopen er een, en jaa hoor, met een blackberry kun je weer de hele dag facebooken. En zo is het circeltje weer rond.

Maar als ik aan Argentinië denk, denk ik vooral aan wat een groot avontuur. Wat is het eigenlijk vet dat ik hier zit. Het begint een beetje normaal te worden, maar soms denk ik echt even van; Hallo Anke, kijk om je heen, geweldig toch?! Het is een mega groot land, je kunt wel uren rijden zonder iets van huizen of net wat tegen te komen. Het is zo uitgestrekt. Maar de verschillen tussen stad en platteland zijn wel erg groot. Op het platteland zijn gewoon weinig voorzieningen, en de mensen leven er wat meer in het verleden, zeg maar als je snapt wat ik bedoel. Terwijl de stad super welvarend is, en echt gewoon een wereld stad als een stad in Europa.

Iets wat ik ook super vind is dat we bijvoorbeeld op een vrijdag avond met zen alle gaan mate drinken. Dan komen er een paar jongens en meisjes uit me klas, en gaan we gewoon de hele tijd zitten kletsen en mate (téréré) drinken. Tv kijken, en natuurlijk niet te vergeten.. Facebooken! Want dat hoort er dan toch wel weer bij. Je mag niets missen.

Vandaag zijn dan eindelijk de verkiezingen! Jeetje, ben toch wel blij als die voorbei zijn. Wat een reclame, wat een promotie is hier aan voor af gegaan. Een oom van mij zit in de politiek, dus ik heb er veel over gehooord. In het centrum word je overladen met de folders en blaadjes, en op straat hoor je niets anders als auto's met muziek die verkondingen dat je op hun partij moet stemmen. Gister avond was het erg stil, alles was dicht, geen feestjes geen disco's niks. Er mag absoluut niet gedronken worden voor de dag van de verkiezingen. Vandaag was ik in de supermarkt want ik wilde brouwnies maken, - ze zitten nu in de oven en drijgen te mislukken AAH- Nou ik zag dus in de supermarkt dat alle alcoholische dranken ook waren afgeschermt en er stond politie, dus absoluuuuut geen alcohol. Stel dat de verkiezingen in de soep lopen.

Woensdag is er weer een of andere feestdag, en zijn we dus weer vrij van school. Vakantie's hebben ze hier niet zo veel, maar het stikt van de feestdagen. De grappigste die ik tot nu toe heb gehoord; De dag voor de Vlag. Want wat is dat ding toch belangrijk.

Over 7 nachtjes ga ik dan eindelijk naar; Las Cataratas de Iguazu! De trip is een week verzet, waar ik wel flink van baalde maar oke. Nu is het nog maar een weekje wachten. Heb er ontzettend veel zin in.

Verder heb ik gister me eerste atletiek wedstrijd gehad. We gingen met een groep van 20 personen naar Rosario. Ik heb 100 meter gerent en ver gesprongen. Het is dan toch wel heel kicken als ze dan omroepen; Anke Seuren, Baan 6! Me naam word opzich wel redelijk uitgesproken, de meeste hebben nu toch wel door dat ik geen; Ankel, Ankle, Onke of Angel maar gewoon Anke heet. En Seuren blijft lastig, maar vooral ook heel grappig. Gister op de wedstrijd ging ik even controleren hoe me naam was geschreven want het werd heel raar uitgesproken, en ja hoor; Anque. Toch wel grappig.

Na ik stop er maar weer mee. Ik vertrek dus de 30 ste oktober naar Iguazu tot en met 5 november. Daarna zal ik uitgebreid vertellen hoe het was.

Heel veel liefs xxx Anke.

p.s. Het is al bijna me verjaardag, toch wel spannend, hoe zou het zijn? 18 jaar. pfoe, en dat aan de andere kant van de wereld...

p.s.s. Gijs, ik heb even aflevering gemist gekeken, aflevering 1; het beste idee van Nederland. Jaa hoor, je stal echt de show. Haha en wat is Vinces uitvinding goed zeg, ik had daar nou ook altijd last van.

p.s.s.s. Thijs, nog proficiat met je 20 ste (?) verjaardag.