Home is where your heart is.
Lovely Nederland.
Ja, ook dit verhaal moest er toch nog van komen. Inmiddels al weer bijna 3 weken thuis, en ook hier gaat het leven weer gewoon door. Ik heb een geweldige thuiskomst gehad maar toch is het vreselijk wennen. En heb ik me echt een paar dagen buitenlander in eigen land gevoeld. En dat is echt RAAR! Oke ik zal eens beginnen met vertellen.
Vrijdag 22 juni was de dag dat het dan toch echt allemaal afgelopen was. De hele week nog met vrienden bij elkaar gekomen, samen gegeten, gekletst, uitgeweest en nog meer gekletst. Donderdag avond gingen we nog met zijn alle samen in het huis van Anahi eten. Kip van de asado. Heerlijk! Het plan was om rond 2 uur naar huis te gaan om toch nog een beetje te slapen. Uiteindelijk werd ik om half 5 naar huis gebracht om nog mijn laatste spulletjes klaar te maken, nog even snel te douchen en toen werd ook mijn gastfamilie wakker. We zouden om half 8 in Rosario moeten zijn. Rocio mijn gastzus was al in Rosario dus die moesten we daar even oppikken. In de auto was ik vrijwel meteen in slaap gevallen. Heel gek was dat ook niet.. Samen met mijn gastbroertjes achter op de bank, onder een dekentje, en slapen maar. Ondertussen belde Cristian van WEP al op waar we toch bleven. Jaa we waren weer eens lekker laat zoals altijd. Snel Rocio opgehaald en toen naar de ACA (het verzamel punt in Rosario) daar zaten de mensen al op het busje. Ook mijn vriendinnetjes waren gekomen om afscheid te nemen. Alles ging zo snel.. binnen 3 minuten reden we al weg. Wat een hektiek. Jaa daar zat ik dan in het busje met een hoop duitsers. Ik heb mijn kussentje gepakt dat ik van Monique had gekregen en ben gaan slapen. Af en toe werd ik wakker en dan sliep ik al weer. Op het vliegveld moesten we even wachten en toen liep Cristian met ons mee om ons in te checken. Mijn koffer vonden ze jammer genoeg veel te zwaar dus moest ik bijbetalen. Toen ging het nog even mis met mijn borderpas die ze mijn niet hadden gegeven, kon ik weer terug naar de inchekbalie en zo kwam alles toch nog goed. Door de douane, naar de gate en daar zaten Kiki met haar mama al te wachten. Ik had super erge hoofdpijn en voelde me vreselijk miselijk. Want wat zag ik op tegen het vliegen. Vooral het opstijgen.. daar kan ik zo veel hoofdpijn van krijgen. Door alle zenuwen was ik al helemaal ziek. Kiki voelde zich ook niet al te goed. Toen we eenmaal vlogen ging alles goed en heb ik geloof ik wel 10 van de 13 uur geslapen. Toen was het in parijs nog even zoeken en rennen. En toen we in het vliegtuig naar Parijs gingen was het dan toch echt definitief helemaal voorbei en kreeg ik toch wel heel veel zin om iedereen thuis weer te zien.
In het vliegtuig van Parijs naar Amsterdam kletste ik nog wat met twee mannen uit Parijs en liepen de zenuwen verder op. Een maal geland in Amsterdam vlogen Kiki, de mama van Kiki en ik naar de band van de koffers, waar nog geen koffer te zien was. En jaa hoor, daar voor de ramen stond mama al te springen. Even later hadden we alle koffers compleet en konden we door de poort naar buiten.
WOOOOW was mijn eerste reactie.. al mijn vriendinnetjes staan daar. Nee dat had ik echt nooit verwacht, nooit aan gedacht. Natuurlijk ook mijn familie en mijn tante en neefje stonden er. Ik vloog op mama af en daarna iedereen. Spandoeken met; Hiep hoi Anke is terug. En Welkom thuis Anke. Super wat een welkom. Ze waren allemaal samen met de trein gekomen. Ik wist van niets. Toen weer met zen alle samen in de trein naar huis. Vanaf het station reden we met de auto naar huis. Neee he, het kon niet gekker worden. Ook de hele straat was versierd en er hingen twee grote spandoeken met; ANKE WELKOM THUIS. Daar stond de rest van de familie en vienden op straat. Weer een verassing. Ze zijn nog te hele dag gebleven en heb van alles vertelt. Toen iedereen weg was, was ik na al die uren slapen tijdens het reizen niet meer moe en heb ik tot 4 uur in de nacht nog met mijn familie en vriendinnetjes in Argentinie geskypt.
Nu ben ik al wat meer gewent, alles is zoals het was. Toch heb ik wel vaak het gevoel dat ik achterloop en nergens meer iets van snap. Ben toch wel een jaartje weg geweest. Ook al voelt het als een paar maanden.
Ik ben zo blij dat ik deze kans heb gekregen, zo blij dat ik het heb gedaan. Nu praat ik nog dagelijks met mensen uit Argentinie. En dat zal ik denk ik ook zeker blijven doen.
Nu moet ik gaan werken, werken, werken en nog veel meer werken. En dan hopen dat ik in December terug kan naar Argentinie voor de Graduacion. Dat zou wel helemaaal super te gek zijn. Dromen kan altijd.. Want dromen is het een na mooiste wat je kunt doen in je leven.. Want het mooiste is je dromen ook echt waarmaken.
Gewoon de groetjes uit Nederland deze keer.
Anke.
Aan alles komt een eind.
Amoress!
Jaa daar zit ik dan, midden in op de vloer van mijn slaapkamer. Om me heen liggen boeken, papieren, kleren, sokken en nog duizend dingen meer die ik dit jaar heb verzamelt. Ondertussen luister ik het liedje ´´Loca´´ van de band ´´Tan Bionica´´ die ik overigens ook een keer bij NOX heb gezien. Ja daar zit ik dan toch wel met een brok in mijn keel moet ik eerlijk zijn. Die koffer moet worden ingepakt. Alle avonturen gaan weer in die ene grote koffer mee naar Nederland. Hoe voel ik me? gestrest, verdrietig, verward, blij maar eigenlijk ook ongelofelijk trots! Ik heb het toch maar gedaan, ik het gekozen om een jaar weg te gaan, ik heb de stap gezet, en het afgemaakt. Zo ongelofelijk veel dingen geleerd dit jaar. De beste familie van heel Argentinie ontmoet, naar de beste feestjes geweest, spaans geleerd, dingen gezien waar men mond van open viel maar alles boven alles, vrienden voor het leven gemaakt. En god, als ik daar aan denk, dan staan de tranen wel in men ogen. Wat ga ik die vreselijk missen. En oh god dan luister ik ook nog steeds naar het liedje ´´Loca´´ wat toch wel veel goede herinneringen naar boven haalt. Waar ga ik beginnen, wat stop ik eerst in mijn koffer. Ben bang dat ik met weinig kleren terug gaan komen want al die dingen die ik hier heb verzamelt hebben zo veel meer waarde dan die kleren. Mate´s, feest spulletjes, school spullen, agenda waar ik het hele tweede deel van mijn jaar alles heb in geschreven en geplakt. En dan nog Yerba, Dulce de Leche, Alfajores, Jugo, Fernet en zo veel meer..
Daar stap ik dan vrijdag in de namiddag in mijn vliegtuig. Om alles weer achter me te laten.. alles waar ik net aan gewent was. Om weer in Nederland te komen en iedereen weer terug te zien.. hoe zal dat zijn. Ik ben verdrietig en blij te gelijk. Zal iedereen mijn echt gemist hebben?
Een ding weet ik zeker, een beetje Argentijns zal ik voor altijd blijven.. dat krijgen ze er niet meer uit. Wat een liefde kun je voor een land hebben, ongelofelijk.. de mensen, de cultuur.. de vlag, het volkslied. De VRIENDSCHAPPEN en mijn gastfamilie.
Ben iedereen zo ongelofelijk dankbaar. Dankbaar dat ze mij hebben geholpen met de taal, me overal mee hebben heen genomen, me alles hebben uitgelegt. Gewoon iedereen dankbaar die ik heb leren kennen. Ook natuurlijk iederen in Nederland, papa en mama, zonder jullie had ik het nooit gekunt. Toch altijd even een backup, een uitlaatklep. Men vriendinnetjes die het hele jaar door nieuwschierig zijn geweest en alles van me wilde weten. Gewoon GRACIAS A TODOS POR TODO! Een jaar op uitwisselijk is niet altijd even makkelijk, dat heb ik nooit gezegt. Maar als ik er zo op terug kijk, ben ik al die momenten al weer vergeten en zie ik van alles het mooie in.
Nu ga ik weer verder, verder met het uitzoeken wat ik wel en niet meeneem. Dan gezellig wat drinken in het centrum. Werken aan mijn kado voor mijn gastfamilie en nog zo veel meer dingen waar ik niet aan toe kom, en waar door de stres op loopt, jullie kennen mij..
Rustig blijven ank, alles komt goed. Ja dat weet ik.. ALLES KOMT ALTIJD GOED. Ook een van de dingen die ik heb geleerd dit jaar.
Over 5 dagen nodig ik jullie allemaal bij me uit om mates de drinken.. en mijn elle lange verhalen aan te horen..
HASTA PRONTOOO!
Anki.
´´ Een uitwisseling is niet een jaar in je leven, maar een leven in een jaar´´ en die stap moet je gewoon nemen, je moet het gewoon doen. Nee zeggen kan altijd nog. Wat wil je, je bent jong de wereld ligt aan je voeten. Hopelijk zijn er mensen die ik met mijn verhalen over de streep help en het ook net als mij, gewoon even gaan doen! Want geloof me, het is vreselijk leuk en je leert er zo ontzettend veel van.
Maand 10; Argentina, el país de mi corazon.
Lieve Nederlanders.
Het eind is in zicht, de nachtjes zijn al bijna op handen en voeten te tellen. Maar of ik daar nou gelukkig van word, dat weet ik zo net nog niet. NEEE IK WIL NOG NIET NAAR HUIS! Het is al weer veel te lang geleden dat ik heb geschreven. Dat omdat ik nu aan alles gewent ben, niet elke dag meer van dingen opkijk waar ik van denk, aah dat moet ik even aan Nederland kwijt. Vandaag is het 25 mei, de dag van de revolutie in Argentinie.
Ik zal er even wat dingetjes uitpikken. We hebben nog een feest gehouden om het geld voor de graduacion op te halen, dit keer ging het niet zo goed. Het regende en daardoor maar weinig geld op gehaald. Maar goed, elke peso is er een, en die kan weer goed gebruikt worden.
Ook ben ik naar Parana geweest om mijn vorige gastfamilie te bezoeken. Ze hadden me al een paar weken geleden uitgenodigt, en ik dacht, nu moet ik wel gaan. Het was heel gezellig, en toch heel raar. Na 5 maanden kwam ik terug in Parana en alles was zoals het was. Leuk om iederen weer te zien. Veel mensen waren verast om me weer te zien, dachten dat ik al naar Nederland was en dat ik nu weer hier heen was gevlogen. En natuurlijk alle complimenten op mijn spaans wat in die 5 maanden toch weer beter is geworden. Altijd leuk om te horen. Ik zal het even kort samenvatten. Zaterdag in de ochtend ging ik, en kwam aan zaterdag rond half 2. Gegeten met de familie en flink bijgekletst met mijn vorige gastzus. Toen savonds naar een vriendin en toen met zijn alle uit! Zondag gegeten bij oma thuis en savonds naar een dansvoorstelling van Catalina. Maandag mee de eerste 4 uur mee naar school geweest, dat was heel leuk, toen in me eentje naar het centrum. Want daar wilde ik ook nog even heen. Gegeten bij de oma van Paula tussen de middag, toen langs mijn spaanse les leraares, en tot slot nog langs de atletiek om ze allemaal gedag te zeggen. Rond 5 uur in de taxi naar Paula en toen samen met Paula naar de bushalte en om half 6 zat ik weer in de bus naar Home sweet home Casilda.
Deze week zijn we met de klas een dagje naar Rosario geweest, super gezellig. We gingen eerst naar een televisie station, of hoe noem je dat? Een plaats waar van uit alle tv kanalen worden bestuurt. Daar kregen we een rondleiding en uitleg over hoe dat allemaal werkte. Toen gingen we naar een theater. Prachtig echt, super mooi. Een theater zoals je het kent uit films. Daar kregen we ook een rondleiding. Toen naar de shopping en met zen alle daar gegeten en wat gewinkeld. Tot slot naar het museum van de memorium. Hier was ik al in de eeste introductie week geweest. Het gaat over alle mensen die verdwenen zijn tijdens de dictatuur. Rond 8 uur kwamen we weer terug in Casilda en kon iedereen beginnen met leren voor de toets van filosofie voor de dag daarna. Niet zo goed gescoord denk ik.
Ik heb besloten de laatste reis met de organisatie naar het noorden niet te maken. De geldboom is nog niet geplant en de tijd is nog maar zo kort. Die tijd wil ik hier zijn bij mij familie en vrienden, hier genieten van alles. Die reis naar het noorden ga ik toch nog wel maken. Wie weet wat de toekomst brengt...
Met Violeta gaat het stukken beter, ze is al weer een dag naar school geweest en gister zelfs met ons uitgeweest. Wel in rolstoel wel eens waar, maar volgens mij is dat wel goed te doen.
Dit was mijn razend snelle blog, ik ga nu stoppen, want mijn oogjes vallen langzamer hand toe. Voor dat ik weer naar Nederland vlieg zal ik nog een blogje typen, en dan in Nederland nodig ik jullie uit bij mij thuis om mate te drinken en dan zal ik jullie uren kunnen lastig vallen met al mijn verhalen vanuit Argentinie, vanuit het land van mijn CORAZON!
Besos y nos vemos pronto!
Anky!
p.s. FELIZ CUMPLE NICOLE!
Maand 9; Het leven van een uitwisselingsstudent.
Maand 9 ook alweer voorbei. Wéér een maand later, en niets van me laten horen.. Ik zal jullie snel eens op de hoogte stellen. Het leven van dag tot dag, maar dan in Argentinië.
Want ja, in het gewone leven van schoollier gebeuren er niet zooo veel bijzondere dingen.. Elke dag ga ik nog steeds naars school van half 8 tot half 1. Behalve op dinsdag zijn we om 10 voor 12 uit omdat we smiddags naar de 'Quinquela' moeten. Hoe laten we dat nu eens uitleggen. Ze noemen het zeg maar 3 de school. Je hebt de basisschool, middelbare school en dan komt de 3 de school. Eigenlijk niet echt een school, maar eigenlijk doe je er gewoon je hobby. Het is een gebouw waar creatieve lessen worden gegeven. Ik doe richting CAD wat comunicatie, art en design betekent, dus wij gaan daar elke dinsdag middag van 4 tot 6 heen en werken aan onze eindopdracht, een video die we met de graduacion gaan laten zien. Het mag over elk onderwerp gaan wat we maar willen, en het moet echt een soort film worden, met speciale effecten, verschillende filmrichtingen etc. We hebben al een beetje een idee hoe het moet gaan worden, maar veel nog niet.
Op maandag en donderdag avond van 7 tot half 9 ga ik ook naar de 'Quinquela' maar dan voor hobby en niet voor school. Op maandag heb ik schilderles en op donderdag tekenles. Het is van de zelfde lerares, ik ben nu bezig met een tekening, waar ik dan beide lessen aan werk. Daarna wil ik iets gaan schilderen. Het is een klein groepje met voornamelijk oude vrouwen die denken hun passie te hebben gevonden en vooral denken dat ze veel tallent hebben. Ook zijn er 2 meisjes van ongveer 16. Ik vind het leuk, lekker rustig, beetje tekenen, beetje kletsen :-). Op woensdag en vrijdag ga ik nog steeds naar Rosario, ik moet wel toegeven dat dat gereis van elke keer 2 uur heen en 2 uur terug naar de universiteit je moe maakt. Op donderdag zou ik eigenlijk elke week langs mijn cordinator moeten gaan, om te zeggen hoe het gaat, maar ja. WANNEER moet ik dan met mijn vriendinnen afspreken? Haha dus gister belde ze; Anke alles goed, heb je al lang niet meer gezien. Dus van de week loop ik maar eens langs. In de tijd dat ik nergens heen hoef ga ik met vriendinnen afspreken. Mate's drinken, taart bakken, kletsen.. je kent het wel.
Vorige week zaterdag middag was ik eerst naar het huis van Marijo geweest, een vriendinnetje van school, daar gingen we met zen alle 'torta fritas' bakken. Echt Argentijns. Het word meestal gemaakt als het regent. Het is heel vet, en ik heb het resept. 1 kilo meel, beetje water, beetje zout. Zo handig kan het zijn. Het was super gezellig. Toen fietste ik weer met Anahi naar huis. Ik fietsen, zij voorop. Jaaaaah... want een 'achterop' hebben ze hier bijna op geen een fiets. Dus dan ga je gewoon voor op het stuur zitten, voeten naar voren, en fietsen maar. Haha super leuk! Toen zijn we savonds naar NOX gegaan samen met Violeta, een ander vriendinnetje. Er kwam een beroemdheid, zoals bijna elke week. Meestal gaan we niet naar de zaal waar de beroemdheid is, want het is daar super super druk. Maar deze keer was het niet zo heeeel druk, dus toen stonden we voor aan het podium. Nou daar begon het dan. Het was een acteur van een heel bekende soap hier. Hij kwam op en iedereen begon te gillen en duwen. Daarna kon je het podium op om een foto te laten maken. Nou dat gingen we dan maar eens doen dachten we. Wat een geduw en getrek. Een uur later was de foto gemaakt en had ik de helft van mijn haar minder (SERIEUSSS! omdat iedereen zo graag op het podium wilde, en ik eigenlijk gewoon werd mee gesleurd in de meut, en iedereen elkaar vast wilde pakken (waar al dat loswapperende haar tussen hing) (je snapt het wel). Een grote gekte. Toen rond 7/ half 8 gingen we weer met de bus terug, want Anahi der mama had een paar weken geleden gevraagt of ik een keer mee wilde naar een 'Feria' waar zij haar dingen verkoopt. Een feria is een markt met allemaal handgemaakte spullen, ik weet niet of ik dit al eens heb uitgelegt, volgens mij wel. De mama van Anahi verkoopt chocolade, bonbon's, taarten kortom; alles wat lekker is. We gingen er al weer om 12 uur heen, dus veel geslapen had ik niet. De markt was in Fuentes. Samen met Anahi had ik alles mooi uitgestalt. Aan het eind van de dag had ik heel Fuentes gezien (ongeveer de grote van Siebengewald), hadden we mate's gedronken met vrienden van Anahi uit Fuentes en hadden we bijna alles verkocht. Echt super veel verkocht. Super leuke dag. Rond 11 uur waren we weer thuis en ben ik maar snel gaan slapen.
Dinsdag zijn we eerst naar 'Quinquela' geweest en daarna ben ik samen met Ariana naar Anahi geweest. Ze wilden eens wat nederlands proberen. Dus hebben we 2 appeltaarten gebakken. Daarna nog even huiswerk gemaakt en toen vroeg de mama van Anahi of we bleven eten, zelf gemaakte pizza. Daar zeg je geen nee tegen :). Rond 12 uur gingen we weer naar huis.
Toen ik woensdag op school kwam begon het niet zo als anders. Mica een meisje uit mijn klas vertelde dat Violeta een ongeluk had gehad. HUH WAT? is het erg? Ik was aan het luisteren wat er gebeurd was en toen kwam de directrise, kom mee, nou ik wist niet wat er was, ik liep mee met Micaela en Florencia en toen bleek dat we de vlag moesten ophijsen, want de mensen die dat normaal deden waren er niet. Florencia hees de vlag op en Micaela en ik liepen er langs. Haha, ik vond het super super super leuk! Dat wilde ik ook al eens altijd doen. Toen we weer terug de klas in waren en ik weer over de schrik heen was van het vlag ophijsen (heisen?) vroeg ik weer wat er met Violeta was gebeurd. Dinsdag nacht reed ze samen met haar vriend op de brommer naar huis, hij ging haar thuis brengen. Ze zijn toen gebotst met een auto. Violeta heeft hierdoor haar bovenbeen gebroken. Veel meer wist ik ook niet. Na school zouden Anahi en Ariana er heen gaan, maar ik ging naar Rosario dus kon niet mee. Toen ik donderdag weer op school kwam kreeg ik wel te horen dat het echt niet goed zat, maar veel werd er ook niet oververtelt. Dat is me ook opgevallen aan argentijnen. Die vatten alles niet zo zwaar op, ongelukken en voor mij 'heftige'dingen zoals zwanger zijn als je 15 bent. Nou dat gebeurd denken ze dan, maar goed. Vrijdag, gister dus waren we al om half 11 uit, want 3 lessen vielen uit dus toen ben ik met Ariana en Anahi naar het zienhuis gefiets, dat ligt aan het eind van de stad, best ver. Toen heb ik het hele verhaal goed gehoord; Dinsdag nacht reed ze met haar vriend op de brommer naar huis. Op een splitsing kwam er een auto aan, hij zag dit en stopte, de auto zag dit ook en stopte ook. Maar door dat ze beide stopten, reden ze ook beide weer aan, omdat de ander was gestopt. De vriend van Violeta zag dit en heeft toen nog extra gas gegeven om nog net voor de auto proberen uit te komen. De auto is toen op vol op Violeta gebotst, op haar been. Haar boven been is hier door gebroken, in 3 verschillende stuken, heel akelig. En om het nog erger te maken, eentje is recht gebroken maar de andere helemaal schuin, nou ik zal jullie de details toch maar even bewaren. Nu moet ze geopereerd worden en dan duurt het nog wel zeker 8 maanden voordat het weer was zoals het was, áls het ooit weer komt zoals het was. Argentijnse ziekenhuizen zijn niet zoals in Nederland. Het is gewoon een lege kamen, met een bed, (dun matrasje op een ijzere plank). Ze krijgt veel medicijnen om de pijn te verzachten maar heeft nog steeds erg veel pijn. Ook daar viel me iest op; de medicijnen zit gewoon in 2 zakjes en hangt aan zoon ijzere paaltje zeg maar. Maar helemaal geen controlekastje om dat allemaal te controleren. Wel is er tv, maar daar moet je 1 peso in gooien en kan je een uurtje kijken. Iedereen is nu fanatiek 1 peso muntstukken aan het verzamelen. Nee echt, dat is niets liggen in zoon Argentijns ziekenhuis. Oke ik kan jullie nog veel er over vertellen maar dat bespaar ik maar.. Over 4 maanden staat de reis naar Bariloche al geplant. En zoals Violeta is, kan die dat natuurlijk niet missen en ja of ja, moet die mee! Vandaag gaan we er weer heen, na we proberen er zo veel mogelijk heen te gaan. Haar mama is er overdag bij en haar papa snachts. Ik was er echt erg door geschrokken, Viole is een van me beste vriendinnen hier.
Okee, toen ik savonds weer terug kwam van Rosario ben ik samen met Marijo, Anahi en Adres nog naar een 5to feest geweest. Er was niet heel veel aan, want het was van een andere school en dan ken je niet zo veel mensen. Om 5 uur lag ik dus al weer in me bed.
Nou nou.. toch had ik weer veel om te vertellen. De tijd gaat super super snel.. nog maar 2 maanden en dan sta ik al weer op schiphol. Dat kan ik me nu nog niet beseffen.
Zijn er vragen/ opmerkingen of klachen, laat het me weten! Haha.
Groetjes en veel liefs
Anky! <-- zo heet ik tegenwoordig.
p.s. Sorrie sorrie sorrie voor alle spelfouten.
p.s.s. Ik zag net dat ik in mijn vorige blog had geschreven dat het koud was geworden, nou dat was een week en toen was het weer; hallo hitte! Nee echt afkoelen wil het hier nog niet.
p.s.s.s. Ik moet weer echt vaker een blog schrijven, want ik vergeet anders te veel dingen.
Maand 8; Ik geniet er nog steeds van..
Chicos y chicas, señores y señoras, los voy a contar algo sobre mi vida desde el otro lado del mundo, sentate bien y yo voy a empezar.
Ooke, nu moet ik er echt aan geloven. Het is inmiddels al weer 27 maart en dat betekent dan toch echt dat óók maand 8 al weer om is. De tijd is weer gevlogen. Nog maar 3 maanden en dan zit ik al weer aan Nederland, wat een trieste gedachte. Natuurlijk heb ik tegen die tijd wel weer zin om iedereen te zien, maar de gedachte dat ik hier dan alles achter moet laten, iedereen die ik heb leren kennen, al die geweldige leuke en gastvrije mensen.. daar wil ik liever nog niet aan denken, wie weet wanneer ik pas weer terug kom? Dat betekent dus; van elke dag nog meer genieten en we maken gewoon weer van elke dag een feestje, alleen dan een beetje groter :-)!!
Ongeveer 3 weken geleden begon school, van die drie weken ben ik in totaal misschien 7 dagen naar school geweest. Dat omdat de leraren ontzettent veel hebben gestaakt. Het loon van de leraren ligt hier zoooo ontzettent laag, ik heb gehoord 3000 pesos ongeveer per maand, dat zou betekenen 500 euro ongeveer per maand, dat is toch niets voor leraar zijnde.
Nou wat heb ik weer mee gemaakt? Ik heb deze keer iets heel raars mee gemaakt, ik zal het even klein samenvatten. Het was een dinsdag, ongeveer 2 weken geleden. Na het eten kwam ik ineens helemaal onder de vlekken te zitten, het jeukte enorm en voelde heel heet aan. Oftewel, om gek van te worden.. Toen ik ook nog merkte dat me keel was opgezet, sloeg bij mij familie de paniek toe en moest ik naar de dokter. Samen met mijn gastpapa ging ik op weg naar de dokter. Die verklaarde al snel dat ik een alergische reactie had op iets van het eten. Maar wat had ik gegeten? Een sandwich op school en thuis polenta wat ik al zo vaak heb gegeten en ik nooit iets raars door heb gehad. Nou het werd dan maar op die sandwich afgeschoven. Wat het nu precies was, nog steeds geen idee. Maar ik had dus ook nog steeds die opgezette keel, hij keek er met een lampje in, en jaa hoor; fixe keelontsteking. Ik had al de hele tijd pijn aan me nek, zoals ik, zag ik nu, ook helemaal onderaan in me andere blog had geschreven. Dat was dus van die keel ontsteking. Daar kreeg ik medicijnen voor, en nu is dat ook over. Maar die vlekken duurde nog 3 dagen, ze gingen weg, kwamen terug, om GEK van te worden. Ooh toen bij de dokter kreeg ik trouwens nog een prik, om de reactie te kalmeren, en jaa, die prikken ze hier niet in je arm, maar je kunt het al raden, gewoon lekker achter in je KONT! Heerlijk, daar liep ik over straat te kreupelen.
Die zelvde dinsdag was ik bij een meisje uit me klas uitgenodigt om te komen eten, en samen met nog een paar vrienden hadden we pizza en hamburgers gemaakt.
Hoe gaat ie op school? Op school gaat het goed en ik vind het super gezellig. Ga er graag heen, in tegenstelling tot mijn vorige school. Ook gaat het op vakken gebied wel goed, kan het meeste wel volgen en heb al 3 werkstukken moeten inleveren met, om het niet al te overdreven te zeggen SUPER resultaat. Een 7 voor 'Formacion, Etica y ciudadana', tja wat is dat in het nederlands? Etiek? Kennen wij dat, zeg maar levensbeschouwing. Een 9 NEGEN voor pshygologie (hoe schrijf je dat in het Nederlands? in het Spaans is het; Psicologia. En maar liefst een 10 TIEN!! voor design. Jaaa Anke op de nerd toer, wie had dat nog ooit gedacht.
Ook hebben we engels op school, nou jullie weten dat dat nooit mijn ding is geweest. Maar even serieus, ik kan het dan toch wel nét wat beter dan de leraar, laten we het over de uitspraak maar niet hebben. Ik snap waarom hier niet veel mensen engels kunnen. Als er geen uitleg word gegeven, zou ik het ook niet snappen. Het is erg moeilijk, vooral voor de mensen van hier, omdat echt werkelijk alllllles in het spaans is, allles op tv, echt allles word vertaalt, dus de meeste mensen horen niet veel engels. En als je het dan ook nog niet krijgt uitgelegt, word het wel erg moeilijk. De leraar zegt gewoon; dit is going to, maak er een zin mee. En dan vragen ze mij; Anke wat betekent 'going to' eigenlijk. Jaa als de leraar dat niet zegt; hoe moeten ze dat dan weten. Vandaag zei een meisje; Eeh eigenlijk is engels helemaal niet zo moeilijk als ik dacht, als je maar goede uitleg krijgt. Zegt een ander meisje; Jaa maar de leraar kan helemaal niet uitleggen. Zegt dat ene meisje weer; Jaa maar Anke wel, en nu snap ik alles. Graag gedaan, graag gedaan. Nee ik vind het echt leuk om het uit te leggen. Ik vraag zelf de hele dag door dingen en dan helpen ze mij goed, nu kan ik eindelijk eens helpen.
Ook is net als bij jullie het seizoen weer veranderd, en dat betekent hier; Herfst. Ik had al eens gevraagt aan mijn familie, wanneer is die hitte nu eindelijk voorbij? Nou ongeveer eind maart werd me vertelt. Nou en echt in een klap; weg met de hitte. Na 6 ZES!! maanden bijna non-stop hitte is het nu dan toch weer echt tijd voor de herfst. Het is koud voor de Argentijnen. Ik vind dat allemaal nog wel meevallen, 20 graden is nog steeds warm! Toch zijn de lange broeken al weer nodig, echt ik moest ze achter uit de kast plukken. Die waren al lang niet meer nodig geweest. Ik had vandaag zelfs een trui aan op school. Wel een trui met schoollogo natuurlijk. Je moet een shirt aan met school logo, dat is gewoon zoon witte polo en als het koud is, is er een trui met schoollogo of een vest. Maar je hebt ook nog een ander fenomeen, genaamd; ' el guardapolvo'. Het is zeg maar voor de jongens een lange witte lapjas, zoon doktersding. En voor de meisjes is hij bijna het zelfde maar je maakt hem aan de achterkant dicht, voor heeft hij plooitjes en op de buik een lint. Toen ik voor het eerst hoorde we die dingen op school aan moesten, dacht ik;NEEEEEE dat ga ik echt noooit doen! Nu ben ik over die shok heen en denk ik er overna er ook een aan te schaffen, ze zijn super makkelijk, je doet em over je kleren heen, en kunt aan doen wat je wil. Bijvoorbeeld een lekkere dikke trui. Want ja, als het buiten koud is, is het op school even koud. We hebben we trouwens een klein gaskacheltje in de klas hangen.
Ooh niet te vergeten; de klok is weer verzet bij jullie dus nu hebben we weer 5 uur tijdverschil tussen Nederland en Argentinië. Bij mij is het nu bijna 3 uur, tijd voor een siesta! (jaaaa ik kan tegenwoordig siestas slapen, heeeerlijk! anders kan ik echt me ogen niet open houden tot 12 uur snachts -Want dan is de serie afgelopen op tv die ik volg, serieus verslavend- )
Chaauuuuchi!
Saludos desde Casilda y un beso grande,
Anki.
Vamos 5to, vamos!
Heee Holanda!
Hoe ga ik mijn verhaal toch beginnen? Ben al een paar keer opnieuw begonnen met typen, die opening die doet het em toch altijd. Zo heb ik het op school geleerd; met de opening van je verhaal moet je de lezer binnen hebben. Een spannende, grappige, intresante of nieuwschierig makende opening. Nou laat ik dat eens gaan proberen.
'' Barilocheee, barilochheee vamos a barilochee! Rond de klok van half 5 liepen we met zijn allen al zingend vanuit het vakantie huis van Franco -een jongen uit de 5 de klas, werkelijk geen idee wie het is- met zijn alle naar het centrum. BAM BAM, ratellll, pieeep. Alle geluiden door elkaar drongen door de straten. Lichten sprongen aan, en de ouderen strompelde al naar hun voordeuren, wat was er toch in hemels naam aan de hand? Ja hoor, de eerste schooldag van het laatste jaar middelbare school was begonnen..''
5 to, - spreek je uit als; kiento- is het laatste jaar van de middelbare school. Het zou bij ons het 6 de jaar zijn, want ze gaan hier een jaar langer door met de basischool, dus een jaar later naar de middelbare school. Nu ben ík net de gelukkige dat ik dit ook mag gaan meemaken. 5to, het jaar van de feesten, het jaar van het organiseren van feesten, geld bij elkaar schrapen voor de graduacion - dat kun je vergelijken met wat je in de amerikaanse films ziet, een prom-, natuurlijk niet te vergeten; DE REIS met 5to naar Bariloche - het jongeren vakantie oord van Argentinië- en dan eindelijk; waar iedereen het hele jaar naar uit kijkt; De graduacion.
Ik zal beginnen bij het begin. Donderdag was mijn eerste schooldag. Flo -officieel natuurlijk Florencia, want zo heten ze hier allemaal- is een meisje uit mijn klas en had ik al 2 keer in DE discotheek van de stad; NOX gezien. Ze had me toegevoegt op facebook, want zo als ik ook al eerder een keer heb verteld; zonder facebook ben je nergens. Ze vertelde dat donderdag dat was de 8 ste van maart, de eerste schooldag zou zijn. Zoals ik al had gehoord, word dit altijd groots gevierd, laatste jaar, eerste dag... ja ze maken overal een feestje van. Ze vroeg of ik meewilde gaan op woensdag avond naar het vakantie huis van een van de jongens, en daar kwamen we dan met alle 5 de klassen - het zijn er 3 - bij elkaar. Nou tuurlijk wilde ik dat wel, moest het natuurlijk nog wel even aan mijn papa en mama vragen. Die woensdag had ik eerst geschiedenis cursus in Rosario, vertel hier later nog over. Om half 1 snachts kwam ze me ophalen met nog een meisje van mijn klas en haar ouders in de auto. Toen ik aan kwam was iedereen super entausiast en iedereen kwam met mijn praten, het werd steeds drukker en er werd gedanst. Iedereen had allemaal van die gekke dingen op het hoofd, je weet wel, van die haarbanden. Ik kreeg er ook een, met een grote strik. Heel leuk! De hele avond werd ik al overdonderd door alle nieuwe mensen, Flo vertelde me alles. Deze zit bij ons in de klas, deze zit in de natuur klas, en deze in de maatschappij klas. Nouuu, heel wat mensen om te onthouden. Ik zit trouwens in 5to CAD, dat is de creative klas. Rond een uur of half 5 ging het licht aan, en de muziek uit; we gingen! Iedereen kreeg wat om te rammelen, en er was zoon grote drum, BAM BAM, vandaar dat geluid dus. We liepen richting de stad. Iedereen was super blij en er werden allemaal liedjes gezongen over het laatste jaar, vooral over de reis naar bariloche. Maar ook over de andere scholen in de stad natuurlijk, want daar zit dan wel competitie tussen. Toen we naar school liepen kwam Natuurlijkkk! de politie er aan. We moesten stoppen met het lawaai maken. Ik had al gehoord dat elk jaar de politie er bij kwam, dus niets aan de hand. We liepen verder en gingen door met zingen en alles. We kwamen bij de 4 pleinen, zoals ik al een keer heb gezegt zijn er midden in de stad 4 grote pleinen, daar hadden ze nog bommen afgestoken, waar de politie NATuurlijk, ook weer op af kwam. Ze moesten alles inleveren, maar volgens mij was er helemaal niets meer, want ze hadden net alles afgestoken. We moesten weg van het plein, dus we gingen naar school. Bij school gingen we op de straat schilderen. Het was iets van; Eerste dag, laatste jaar. Maar daar hebben ze hier een speciaal woord voor, wat ik even niet meer weet. Toen kwam de man om te filmen, dat is allemaal voor de graduacion. Weer werd er veel gezongen, dat zijn allemaal speciale liedjes van het laatste jaar, ook hadden ze nog kleuren bommen, dus alle kleuren vlogen door de lucht naast de papier snippers. Echt, dat was eerlijk waar; PRACHTIG. Die mensen zitten daar helemaal vol passie in. Een gegeven moment keek iedereen me aan en werd er gezongen; HOLANDAAA, HOLAANDAAA, HOLANDAAA. Haha, dat was wel leuk. Maar toen was het al weer half 8 in de ochtend, en hoe groot het feest ook was, we moesten toch de klassen in. Niet iedereen zat er even helder bij. En een nachtje doorhalen is ook nog steeds niet mijn grootste talent. In de pauze gingen we met zen alle op het podium van de school weer een feestje vieren, muziek, pruiken, toeters. Gelukkig mochten we om half 11 naar huis in plaats van om half 1. Toen ben ik naar de winkel gegaan en alles aan mijn mama verteld, het was echt leuk. Ben daarna gelijk mijn bed ingedoken, toen kwam Camilo me wakker maken voor het eten, heb gegeten en weer geslapen. Om 4 uur had ik de wekker gezet omdat er een meisje langs kwam die nog een oud school shirt had, wat ik wel mocht hebben, dus ben ik opgestaan. Wat een nacht, wat een dag, wat een feest. Maar echt super om ook deze traditie te hebben meegemaakt.
Nou ik zal jullie even wat feitjes vertellen. Ik zit dus in de CAD klas, dat is de creative richting, de D staat voor design, de rest weet ik niet. We hebben 4 uur in de week design, heel leuk! Dingen ontwerpen, vooral veel tekenen denk ik. Voor de rest zijn er nog de klassen; naturales, dat is de scheikundige klas zeg maar, en de klas humunidades, dat is de maatschappelijke klas. Verder heet de school trouwens; Normal 202. Volgens mij heb je in alle steden een school die heet; Normal. Het is gewoon een publieke school. En publieke scholen zijn gratis, dus toegankelijk voor iedereen. Ik zit in een klas met, met mij er bij 21 leerlingen. 6 meisjes en de rest zijn jongens. Tot nu toe vind ik het echt heel leuk, veel leuker dan op mijn andere school. Er word stukken minder geschreeuwt, mensen letten beter op, doen hun best en hebben meer respect. Ik weet niet waarom dit is, maar misschien is dat het verschil tussen de publieke scholen en de prive scholen. Vooral mijn prive school was errrggg duur, dus de kinderen kwamen allemaal uit families met genoeg geld. Ik vond dat ze zich af en toe verwent gedroegen, misschien dachten ze dat alles wel vanzelf komt of zo. Niet dat iedereen zo was, maar dit is het verschil wat ik nu merk. Verder begint de school om half 8 en eindigt om half 1. HEEEERLIJK vroeg. Om half 8 word de vlag opgehesen met het lied van de vlag op de achtergrond. Dit word gedaan door de kinderen van de basischool, die in het zelfde gebouw naar school gaan. Dit gaat stukken sneller dan op mijn vorige school. De vlag word snel gehesen, en dan is het afgelopen. Om mijn andere school moesten we wel 5 minuten naar die vlag staren, en wachten dat het lied was afgelopen. Als je de school binnen komt heb je een heel groot plein dat overdekt is, aan de zeikanten zijn de lokalen, ook heb je een tweede verdieping. Ik zal van de week mijn foto toestel meenemen om het jullie te laten zien. School is nu ook stukken intresanter voor mij, omdat ik nu WEL de lessen kan volgen, wel mee kan doen, en ook gewoon huiswerk heb. Wat ik helemaal niet erg vind, eindelijk mijn hersens weer eens aan het werk zetten. Nou school is dus helemaal goed begonnen, en ik vind het leuk. Wel is het vroege opstaan wel even een dingetje, dat ben ik helemaal niet meer gewent. Ik sliep lekker altijd tot 10/ 11 uur.
Nou zoals ik al zei ga ik naar een geschiedenis cursus in Rosario. Het is op woensdag en vrijdag van half 6 tot 7. Rosario is een uur met de bus dus het is een heel gereis elke keer 2 uur, en als de bussen lekker op zen argentijns rijden elke dag wel 3 uur. Maar het is heel leuk. Het is een cursus over de geschiedenis van Argentinie, speciaal voor niet-argentijnen. We zijn met een paar uitwisselings studenten, een paar uit Venusuela, dat net hier is komen wonen, een vrouw uit Colombia en een jongen uit Mexico. Het is 10 weken lang, ik ben nu 2 weken al geweest. Het is af en toe wel erg lastig om te volgen, want natuurlijk is alles in het spaans, en geschiedenis is voor mij ook niet het makkelijkste wat er is.
Verder wil ik beginnen met tennis. Ik ben al naar de club geweest, en ze zouden me bellen, maar ik heb nog steeds niets gehoord, dus ik ga van de week eens terug. Ook moeten we 2 keer in de week, na school nog naar Kinkela, dat is een soort creatieve school, hier heel dicht bij mijn huis. We gaan daar werken aan een filmpje, het is een vak. Nu ik ook op een publieke school zit heb ik ook vaker vrij, want staken is ook een van de favoriete bezig heden van de leraren hier.
Nou het is nu al kwart over 12 snachts, het is zaterdag, maar we gaan niet uit. Mijn gastzus is wat ziekig, en ik heb hoofd/ rug en nek pijn. Die nek en rug pijn komt denk ik van de airco en ventilator, en die hoofdpijn van het slaap te kort dat ik heb opgelopen op de eerste schooldag eehm nacht.
Ook nog een leuk nieuwtje; Ik ben wel 2 kilo afgevallen, VAMOS ANKEE!
Nu ga ik afsluiten, tv kijken, en slapie doen.
Heeel veeel liefs vanuit Casilda.
Anky, Ankoe, An, Any, Angel, Ankel, Ankele
oftewel gewoon; Anke.
Maand 7; Mi viaje al Fin del Mundo.
HOLANDAAA!
Het lijkt wel gister dat ik enthousiast maar toch ook wel zenuwachtig typte; ''Vandaag is dan eindelijk de dag van het vertrek! Na al die dagen aftellen, al die dagen wachten en nog meer wachten en nog veel meer langer wachten, is het vandaag dan toch eindelijk zo ver.'' Toch is dat inmiddels al weer een dikke zeven maanden geleden. Zeven maanden weg van thuis, zeven maanden weg uit Nederland, zeven maanden mijn lieve vrienden en familie missen. En weetje wat? Het bevalt me super. Nederland wacht nog wel even 4 maanden op mij..
Ik ben weer heel huids terug van de reis naar het zuiden, niet betrokken geraakt bij het trein ongeluk in Buenos Aires, (wat die ochtend gebeurde toen wij terug kwamen) dus ik kan jullie nu alles gaan vertellen, over de gletsjes, bergen, eeuwige sneeuw en natuurlijk over mijn nieuwe lievelings dier; de pinguin!
Op dinsdag 14 februari vertrok ik samen met een andere uitwisselings student Tobias vanuit Casilda naar Rosario. Daar moesten we om 5 uur zijn voor de laatste informatie voor de reis. Al met al kwamen we '' lekker argentijns '' rond een uur of half 6 aan bij de bijeenkomst. Daar waren ze niet allemaal even blij mee, maar goed, een beetje verargentijnst zijn we al. Dat duurde ongeveer een half uurtje, en heel veel nut had het niet. Wel dat er een paar mensen werden wakker geschut die niet in de gaten hadden dat we die nacht dus al vertrokken. Zo ging noorse Sigrid nog snel thuis haar koffer inpakken. Om 12 uur zouden we vertrekken, in de tussentijd zijn we naar Kiki geweest, hebben we een klein zwembad feestje gehouden en lekker gekookt :-D. Om half 12 gingen we naar de ACA in Rosario, dat is een verzamel plaats. Vanaf hier gingen we met een combi, dat is zoon klein busje waar je niet fatsoenlijk in kunt zitten, laat staan slapen, maar ontzettend goed in kunt ergeren. Je kent het wel. Een slapende arm omdat ie klem zit, en weinig been ruimte. Heerlijk genieten dus. Na ongeveer 4 uur waren we in Buenos Aires. Na het inchecken begon de reis dan echt, rond 7 uur ging het vliegtuig naar El Calafate. Na ongeveer een uur of twee vliegen gingen we landen, zo slaperig dat ik was zei ik tegen Ine; Ehhh dit is dus El Calafate.. Nee het bleek dat we een tussen landing hadden gemaakt, en snel vlogen we weer verder naar El Calafate. Terwijl we nog vlogen schrok Ine slaperig wakker. Schoenen aan, mp4 opruimen; terwijl ze zei; wat slecht, we zijn al geland en ze hebben me niet wakker gemaakt en ook niet mijn stoel recht gezet; Echt typisch Argentijns, slechte organisatie. Ik keek naar buiten en zag nog steeds de wolken voorbij vliegen. Ine had schijnbaar gedroomd dat we aan het landen waren. Haha. Toen we dan echt geland waren werden we opgehaald door een busje dat ons naar het hotel bracht. Een heel mooi hotel. Ik sliep op de kamer met; Jenske, Kiki en Ine. Verder hebben we deze dag niet meer veel gedaan, naar het centrum geweest, alle souvernier winkeltjes afgestruint en natuurlijk weer veel te veel gekocht. We hadden geluk, deze week was in El Calafate een feest gebeuren, wat precies weet ik niet. Maar daar door waren er elke avond concerten. Daar zijn we deze avond dus ook heen geweest, het was van Alexander Lerner als ik het goed heb. Klinkt duits niet? De volgende dag weer vroeg op. Vandaag zijn we naar de gletsjers geweest :-D! WAUWIE! We zijn twee keer met een boot weggeweest om de gletsjes te bekijken, een keer op donderdag en een keer om vrijdag. Wist je dat ik nu met de agenda naast me zit, om alles even na te kijken wat we welke dag hebben gedaan. Oooh mijn geheugen lijkt wel een zeef, maar dat komt omdat we in zoon week ook zo veel doen, dat ik telkens vergeet wat welke dag was. In de ochtend zijn we eerst naar de gletsjes, genaamd; puerto moreno, geweest, dat was echt super gaaf. Zoo groot, niet te beschrijven, dat moet je hebben gezien. Ik heb veel foto's dus dan kun je ongeveer een indruk krijgen hoe het was. Daar baal ik wel van, van mijn foto toestel, krijg het er toch nooit op zoals ik wil. In de middag zijn we naar een bar geweest. En niet zo maar een bar. Een ijs bar! Alles maar dan ook alles was van ijs, tot op de glazen toe. Dat was echt leuk. Iedereen kreeg zoon leuk eskimo pak aan, en dan mocht je 20 minuten naar binnen. Het was er ongeveer -10 graden. In de avond zijn we nog even naar het centrum geweest, maar toen had ik maar besloten dat het tijd werd om te slapen, want ja, als ik niet genoeg slaap begint de hoofdpijn op te spelen. Heerlijk.. NOT. Op vrijdag zijn we met een busje gaan rijden. We hebben ook een stukje van routa 40 gereden, ik weet niet of ik hier al over heb vertelt. Maar route veertig op zijn nederlands loopt van noord naar zuid Argentinië. Een echte favoriet bij elke wereldreziger. Weer veel mooie uitzichten gezien. Toen zijn we uitgestapt en naar een watervalletje gewandeld. Mooi, maar niets vergeleken met wat we al hebben gezien in Missiones, de watervallen van Iguazu. In de middag hebben we nog een boottocht gemaakt en zijn we heel dicht bij de gletsjers geweest. Ook dreven er blokken ijs in het water. Jenske en Lotte hadden ook even de boot mogen besturen, waar niet elke tourist even blij mee was. ''Betalen we veel voor zoon boottrip, en nu zit er zoon klein meisje achter het stuur, onverantwoordelijk!'' Haha maar Jenske en Lotte hadden het wel mooi gedaan :-).
Savonds zijn we met een paar meiden naar het centrum geweest. Het plan was om gewoon op een terasje te zitten, maar dat zag er toch wel een beetje koud uit. Toen kwam er iemand op het geniale plan om naar het casino te gaan. Dat was echt lachen! We waren reuze fanatiek met onze inzet van 2 pesos. (dat is ongeveer 35 euro cent?). Het was echt super grappig. Uiteindelijk had ik 13 pesos ingezet en wel 30 gewonnen. Mijn avond kon niet meers stuk! Zaterdag was het plan dat we uit konden slapen, we zouden in de middag namelijk naar Ushuaia vliegen. Het ontbijt sloot om 10 uur dus zijn we om half 10 opgestaan, hebben we wat gegeten, en toen gingen we weer slapen. Even was het flink balen toen we om half 11 werden gebeld dat onze check uit om 10 uur was, of we zo snel mogelijk onze kamer wilde verlaten. Daar had onze cordinator niet aan gedacht, jammer dus, dat lekker slapen ging ook al niet meer door. Snel alle spullen bij elkaar gezocht, gedoucht en toen zijn we maar in de loby gaan zitten. Even later gingen we nog naar het centrum om nog wat laatste souverniertjes uit El Calafate te kopen en om half 4 werden we opgehaald om naar het vliegveld te gaan.
Naar Ushuaia was het nog ongeveer een uur vliegen. Dit keer sliepen we in een hotel, geen hostel. Ik sliep weer op de kamer met Jenske, Ine en Kiki. Helaas hadden ze niet helemaal goed uitgerekent en kwam er een bed te kort. Gelukkig kwamen ze na een uur met een 4 de bed aan. Iedereen was erg moe, en het was al weer rond 7 uur. We hebben met alle Nederlanders en onze lieve belg Ine, Sjakie en de Chocolade fabriek gekeken. Savonds zijn we wezen eten in een Irisch Pub, die hier overigens in Argentinie allemaal Dublin heten. Toen was het al weer laat en zijn we gaan slapen. Op zondag zijn we naar het nationale park van Tierra del fuego geweest, oftewel Vuurland. Het was lekker koud, en het begon ook nog te regenen. Smiddags zijn we naar een museum geweest. Het was een oude gevangenis. Vroeger werden de mensen die erge misdaden hadden gepleegt naar Ushuaia naar de gevangenis gestuurd, oftwel de gevangenis aan het eind van de wereld. Veel van de gids kon ik niet verstaan, het was een super grote groep, het microfoontje kon niet zo hard, en natuurlijk worden er bij zoon rondleiding ook veel moeilijke woorden gebruikt die ik niet ken. Als ik me dan goed concentreer kan ik het wel volgen, maar dat is wel moeilijk. Savonds ben ik nog met een paar meiden naar een barretje gegaan, erg gezellig maar het was er erg druk en heet! Maandag, zijn we eerst een stuk gaan wandelen, langs het strand op. Toen begon het te sneeuw-regenen, en werd het wel erg koud. We werden opgehaald door een busje en zijn terug naar het hotel gegaan om lekker op te warmen. In de middag zijn we een berg gaan bewandelen/beklimmen. Helemaal boven aan de berg had je ook een gletsjer, maar een heel andere gletsjer dan we hadden gezien in El Calafate. Het was namelijk zoon ijs plak op een berg. En de andere gletsjers zijn veel anders, zie foto;s hopelijk kun je het dan zien. (de fotos zal ik er zo snel mogelijk op zetten, momenteel heb ik wel al heel veel fotos op mijn facebook acount staan, wel 300!) Op de berg begon het ook te sneeuwen, heerlijk! Dat had ik toch wel gemist. Boven aan de berg was een cafeetje waar we even wat hebben gedronken en toen zijn we weer snel naar beneden gegaan waar het busje weer stond te wachten. Savonds hebben we gegeten bij; Tante Sara. Jaa zo hete het echt. Op zijn Nederlands; Tante Sara. We hadden het nagevraag en jaa echt, de oficiele eigenaar was Nederlands. In Ushuaia ging altijd het verhaal dat het Italiaans was; hoe ze daar bij komen?? Ik had een broodje gerookte zalm, het deed me denken aan de Bakker Bart. Hmm..
Dinsdag; alweer de laatste dag van de grote reis. Voor mij werd dit de dag van de Pinguins. De dag waar ik me de hele reis al op had verheugt. We zouden een boottocht maken en dan zouden we langs eilanden varen waar je zeewolven (is dat zo in het nederlands?) een soort speciale vogel en pinguins kon zien. We stonden vroeg op en iedereen was er helemaal klaar voor. De boot was van binnen zoals een bus. Jenske en Ik gingen al snel naar buiten. Het waaide echt super hard. Toen kwamen er eilandjes in de buurt. PINGUINSS! JAA JEN, DAN ZIJN DE PINGUINSSS! De andere touristen waren niet zo blij met dit geschreeuw want we zouden ze misschien wel wegjagen. Eeen heeel eiland voor zeewolven/honden en pinguins. Nou dat dachten ik en Jenske teminste. heel veel fotos gemaakt. Toch vonden we het wat rare pinguins, ten eerste ze hadden een scheve nek, ze wagelde helemaal niet, en toen ze ook nog begonnen te vliegen vond ik het wel heel erg tegenvallen. Zijn dit nou pinguins? Jaa ze moesten het toch wel echt zijn, want wij zouden pinguins te zien krijgen. Tot dat Kiki naar buiten kan, meiden, we gaan geen pinguins zien, we zitten op de verkeerde boot, dit is alleen de boot waarop je zeewolven en die speciale volgens gaat zien. En net zeiden ze nog binnen dat die vogels erg op pinguins lijken maar je ze niet moet verwarren want het zijn geen pinguins. HUH? WAT? waren dat geen pinguins dan? Maar gaan we dan geen pinguins zien? Nee de man van de tickets heeft het verkeerde ticket aan ons verkocht. Bibi, onze coridinatora was helemaal van slag. Iedereen had zich op de pinguins verheugt. Bibi was vooral ook heel boos op de organisatie. Jenske en ik waren vooral nog een beetje verbaast, geen pinguins? Maar wat hebben we net dan gezien? Haha dat waren dus die net pinguins. Iedereen was wel een beetje teleur gesteld. Toch dachten Jenske en ik, nou dan laten we het er maar niet bij zitten en gaan we net doen of dat pinguins zijn, en gingen we nog meer fotos van die lelijke neppe pinguins kijken. Toen we na 5 uur van de boot afkwamen was het al snel duidelijk, die pinguins gaan we niet meer zien. De volgende boot die langs de eilanden van de pinguins zou gaan, zou om 3 uur gaan en om 9 uur terug komen en om half 8 zouden ze ons bij het hotel komen ophalen. Dat ging dus niet lukken. Maar Bibi liet het er niet bij zitten, en na een uur kwam ze ons opzoeken met de mededeling, willen jullie pinguins zien? Dan gaan we nu, maar het zou wel 400 pesos kosten! Een hele duit, en veel van ons konden dat eigenlijk er niet nog bij hebben. Na wat overleg zijn we toch met zijn alle gegaan. Met een busje over een hobelige en slingerende route, zoon lekker misselijk makende. Toen gingen we met een klein bootje naar een eiland. WAUWIEEEWOOOWIE! Een heel eiland vol met pinguins. Mijn geluk kon niet op. Prachtig, super!!!!! Iedereen was super blij, toch nog pinguins gezien. Echt een top einde van de reis. Na een halfuurtje gingen we weer snel terug en werden we bij het hotel opgehaald. Op het vliegveld nog langer gewacht dan de bedoeling was en toen vlogen we weer 3 uur naar Buenos Aires. Nog 4 uur met de bus naar Rosario en toen nog een uur met de bus naar Casilda. Uiteindelijk was ik rond half 9 sochtends weer thuis. Helemaal kapot, maar dol gelukkig. IK HEB PINGUINS GEZIEN! Smiddags heb ik toch nog even wat uurtjes geslapen. Nu nog ongeveer ander halve week vakantie en dan begint school weer. Hmm spannend. Heb wel weer zin om naar school te gaan maar toch, alles is weer nieuw dus spannend.
Nu ga ik er echt mee stoppen, wat een lang verhaal. De fotos komen later, maar kun je niet wachten, neem dan een kijkje op mijn facebook.
Liefs, groetjes, en tot snel!
Ank.
Tussen de hitte door.
Hallo Nederland.
Terwijl bij jullie de ijsgekte begint op te spelen, er een meter sneeuw ligt en er een 11-steden tocht zit aan te komen, begin ik toch langzamer hand weg te smelten. Jeetje, Tjeetje, Mijne god, deze hitte is niet goed voor een mens zoals ik. Gister zat ik te praten met een man op het bus station en hij vertelde me ook dat dit al lang niet meer was voorgekomen, zoooo veel hitte en vooral zoooo veel luchtvochtigheid waar door het nog heter lijkt! Op het moment zit ik binnen aan de eet tafel mij zelf kapot te zweten. Op het moment is er geen internet, ik weet niet hoe lang dit nog gaat duren, maar zodra er internet is, zal ik mijn verhaaltje posten. Dit is even een tussen door verhaaltje, net na de reis van Bariloche waar ik al uitgebreid over heb vertelt en voor de reis naar het zuiden, die nu toch wel erg dichtbij komt! Gewoon zo even over mij leven, over mij leven in de vakantie in een land waar de zon (bijna) altijd schijnt. Jaloers?
Ik breng nu zo ongeveer mijn dagen door in het zwembad, voor de ventilator, in bed net de aircondition aan, in het zwembad en ja eigenlijk zo veel mogelijk in het zwembad. Anhouwel dat water ook niet meer zo koud is, aangezien het zwembad in de zon staat. Maarja, waar is er op dit moment nu geen zon te vinden? Ik was ook met Eva aan het praten in Amerika en daar waar zei woont is het ook altijd heet, maar ik denk dat er een groot verschil tussen zit. In Amerika hebben alle mensen aircondition in de huizen, of wel 1000 ventilatoren. Hier is dat niet zo gewoon. Gelukkig hebben wij op onze slaapkamer een airconditioning, maar het is wel erg duur om die de hele nacht aan te laten, maar gelukkig is het nu zo heet, dat hij wel kan aanblijven.
Net komt Alma huilend binnen, Alma is het dochtertje van hele goede vrienden van de familie. Haar moeder is zwanger en ze moesten snel naar het ziekenhuis. De baby komt! Eindelijk, want haar buik was echt aan het ontploffen. Het is een jongetje en hij gaat Tizi heten. Dat is hier allemaal geen geheim en word meteen aan iedereen vertelt. Ik vond dat maar raar, je houd op zijn minst toch de naam geheim? Maar nee, dat word meteen van de daken geroepen. Ze vonden het ook maar vreemd dat in Nederland ook bijna altijd het geslacht word geheim gehouden, dat is toch lastig met kadootjes kopen? haha. Zit wat in. Vandaag word dus bijna zeker Tizi geboren.
Van zaterdag ochtend tot maandag middag ben ik naar Santo Tome geweest. Jaa, dat is de stad waar Lisanne woont. Lisanne was jarig geweest en gaf een groot feest. Dat was op zaterdag avond. Ze had alle Nederlandse uitwisselings mensen uitgenodigt, iedereenw as er, behalve Kiki want die is met haar familie op vakantie. De hele kamer was omgebouwd in een feest ruimte, met disco lichten, balonnen, nederlandse vlaggetjes, en ' la bandera de holanda', oftewel, de nederlandse vlag. Die had Ellen uit Nederland meegenomen, want ze was namelijk een week naar huis geweest. Het was een super leuk feest, af en toe gooide we er een Nederlandse knaller door heen, denk aan; En ik spring, spring spring als een kangaroe en zwem.... haha. Ook had Lisan nog een black light gekocht en hadden we allemaal fluro smink op die je dus heel goed kon zien door het black ligt. Er was zelfs parika chips uit Nederland, dat ze hier niet hebben. Super geslaagd feest. De volgende dag hebben we met alle nederlanders voor alle argentijnse vrienden van Lisan, nederlandse pannenkoeken gebakken. Eerst keken ze er met een lang gezicht naar, en de sandwiches werden al besteld. Maar na een uurtje kregen we de ene bestelling naar de andere en konden we het niet meer bijgebakken krijgen. Toch leuk! Maar zo zijn Argentijnen, wat ze niet kennen lusten ze niet, maar stiekem is het dan toch lekker! Maandag wilde ik in de ochtend weer richting huis, maar de bus van half 11 zat vol. Toen de bus van half 1 maar genomen samen met Jenske. Nog lekker gekletst en toen ging ik van Rosario nog met de bus naar huis, en op het busstation kwam Emi me ophalen. Papa, mama en Rocio waren inmiddels naar Rosario om een kamer te bekijken voor Rocio, want die studeert daar. Camilo is op campemento met de zomer speel groep, om het maar even te noemen. Ze zijn 3 dagen weg, camperen, spellen doen en noem maar op. Soort jong Nederland kamp. Savonds kwamen ze van Rosario thuis met goed nieuws, hele leuke kamer, dus er is er een gevonden! Dat is hier ook niet zo lastig als in Nederland.
Ondertussen was ik even gestopt met typen, An-Sophie was hier vanmiddag geweest. Ze ging naar onze cordinator om een boek weg te bregen, maar stiekem ook om gewoon even langs te komen bij mij. Lekker de hele middag in het zwembad gelegen, toen mate's gedronken met popcorn van Rocio. Echt de lekkerste popcorn van de hele wereld. Ik weet hoe het moet, dus dan zal ik het voor jullie ook maken. En toen zijn we rond 7 uur naar Bibi gegaan. Samen op zoon klein stunt fietsje. An-sophie op het stuur, en ik fietsen. Jaa jaa. Lekker Argentijns. Uurtje wezen kletsen met Bibi en toen weer naar huis gefietst. Nu dacht ik, maak ik even mijn berichtje af. Nog steeds geen internet, ik denk dat er morgen wel weer is. Dus dan post ik het morgen.
Nou verder gaat alles heel goed. De 14de moet ik om 5 uur smiddags in Rosario zijn voor de info over de reis naar Ushuaia en dan vertrekken we om 1 uur snachts dus op de 15 de naar Buenos Aires. Daar hebben we om 6 uur sochtends het vliegtuig naar El Calefate daar blijven we als ik het goed heb 2 dagen en dan gaan we naar Ushuaia. Daar blijven we ook nog 3 dagen en dan vliegen we vanuit daar weer naar Buenos Aires. Ik vind het wel jammer dat de reis net op dit tijdstip valt. De 16de zijn namelijk mijn mama en broertje Cami jarig.
Van de week was ik ook nog naar Rosario wezen winkelen met Rocio. Heel leuk jurkje gekocht, en later ook nog bijpassende echte Argentijnse oorbellen. Die zijn zo lekker groot met heel veel kleuren en kralen.
Inmiddels is rond 5 uur Tizano geboren, oftewel Tizi. Het is een grote baby van wel 4 kilo en nog wat. Helemaal gezond. Mijn gastmoeder en broertje zijn al wezen kijken, hoop dat wij morgen ook gaan. Ik heb gehoord dat hij sprekent op Alma (oftewel La Tota) lijkt, zijn zusje.
Het is nu 10 uur savonds en nog steeds 30 graden. Maar weetje, ik mag eigenlijk niet zeuren, volgend jaar zal ik het rond deze tijd veel kouder hebben, en zal ik verlangen naar de hitte.
Oooh bijna vergeten; mijn vliegticket is geboekt en staat vast. Ik wilde hem eigenlijk weizigen, want Travel Active had em geboekt op 22 juni, precies 11 maanden nadat ik hier ben geland. Ik wilde liever nog wat langer blijven.. maar goed. Daarvoor moest ik weer een flinke smak geld neerleggen. Ook vond mama het volgens mij niet het beste idee wat er was.
Haha, men gastbroertje riep me net, Anke kom even kijken, lag Belén een viendinnetje van Rocio in het zwembad te slapen.
Ik stop er mee, dit was het wel weer voor nu. Zijn er vragen, telll het meeee. Ik heb trouwens een nieuw huisadres natuurlijk, als je het wil laat het even weten, dan stuur ik het mailtje ook naar jou door rond!
Heeel veel liefs, en na Ushuaia weer bericht!
Besooo Anke.
P.s. Ik vind het super leuk om jullie reacties te lezen.. ga zo door!
